Wystawiany Muzeum Narodowe w Krakowie, 2002; Alfons Karpiński 1875-1961 - wystawa monograficzna, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu 09.2002-03.2003
Reprodukowany S. Krzysztofowicz-Kozakowska, Sztuka Młodej Polski, Wyd. Kluszczyński, Kraków 1999, s. 208, tabl. 203.
Motyw "Przy studni" znany jest z kilku autorskich opracowań, różniącymi się między sobą drobnymi szczegółami kompozycji - różną liczbą osób, ich strojem bąd¼ też nieco odmiennym ustawieniem konwi. Wydaje się, że Karpiński pierwotnie przedstawił tę scenę w kolorowej litografii (repr. "Świat" 1910, nr 6, il. na s.11), a w 1910 powtórzył w oferowanym olejnym obrazie. Jeszcze pó¼niej namalował kolejną wersję - obraz, który pokazał na dorocznym Salonie w warszawskiej Zachęcie w roku 1913 (repr. na pocztówce wydawnictwa J. Czerneckiego z Wieliczki oraz w katalogu Salon 1913, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Król. Polskiem, Warszawa grudzień-styczeń, s. nlb. nr kat.106, il.).
Na bogatą twórczość artysty składają się wczesne sceny rodzajowe z podkrakowskiej wsi, pejzaże i portrety, wśród nich zwłaszcza portrety kobiece, które przyniosły mu szczególną popularność. Z czasem głównym - obok portretu - tematem jego obrazów stały się martwe natury z kwiatami, dekoracyjne kompozycje o stonowanej gamie barwnej. Artysta zajmował się także grafiką i ilustratorstwem.
olej, płótno
76 x 94 cm
sygn. l.d. A.Karpiński/ 1911; Na odwrocie na krośnie 2 nalepki wystawowe informujące o wystawach w Muzeum Narodowym w Krakowie w 2002 i wystawie monograficznej w Muzeum im. J. Malczewskiego w Radomiu - wrzesień 2002 - marzec 2003.
Wystawiany Muzeum Narodowe w Krakowie, 2002; Alfons Karpiński 1875-1961 - wystawa monograficzna, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu 09.2002-03.2003
Reprodukowany S. Krzysztofowicz-Kozakowska, Sztuka Młodej Polski, Wyd. Kluszczyński, Kraków 1999, s. 208, tabl. 203.
Motyw "Przy studni" znany jest z kilku autorskich opracowań, różniącymi się między sobą drobnymi szczegółami kompozycji - różną liczbą osób, ich strojem bąd¼ też nieco odmiennym ustawieniem konwi. Wydaje się, że Karpiński pierwotnie przedstawił tę scenę w kolorowej litografii (repr. "Świat" 1910, nr 6, il. na s.11), a w 1910 powtórzył w oferowanym olejnym obrazie. Jeszcze pó¼niej namalował kolejną wersję - obraz, który pokazał na dorocznym Salonie w warszawskiej Zachęcie w roku 1913 (repr. na pocztówce wydawnictwa J. Czerneckiego z Wieliczki oraz w katalogu Salon 1913, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Król. Polskiem, Warszawa grudzień-styczeń, s. nlb. nr kat.106, il.).
Na bogatą twórczość artysty składają się wczesne sceny rodzajowe z podkrakowskiej wsi, pejzaże i portrety, wśród nich zwłaszcza portrety kobiece, które przyniosły mu szczególną popularność. Z czasem głównym - obok portretu - tematem jego obrazów stały się martwe natury z kwiatami, dekoracyjne kompozycje o stonowanej gamie barwnej. Artysta zajmował się także grafiką i ilustratorstwem.