Rysunek, subtelnie i z wyczuciem uzupełniony barwną akwarelą, ujmuje liryzmem i kameralnością sceny. Zaglądamy - jakby ukradkiem - do pokoju, gdzie panuje spokój i cisza, czujemy bliskość znajdującej się tam rodziny. Artysta posługuje się celowo uproszczeniem kształtów; wzrok postaci skierowany jest bezpośrednio na widza, który wkraczając z zewnątrz mógłby zakłócić błogość tej sceny. Kolorystyka, podobnie jak w innych akwarelach czy obrazach olejnych z tego czasu ograniczona została do kilku kolorów - czerni, szarości, ugrów i delikatnej czerwieni, odpowiednio rozmytych, rozjaśnionych w miejscach, gdzie pada łagodne światło.