Zawoalowana twarz projektu jednego z najbardziej znanych polskich rzeźbiarzy Igora Mitoraja została wyprodukowana w 1977 roku jako noworoczny upominek od francuskiej firmy zajmującej się wyrobami srebrnymi i platerowymi – Christofle. Na odwrocie tej niewielkiej rzeźby znajduje się krótka, odlana dedykacja z ówczesnym nazwiskiem jednego z właścicieli wytwórni Bouilhet. Historia Christofle sięga XIX wieku. Jej założycielem był Charles Christofle, który w połowie XIX wieku poszukiwał nowej techniki srebrzenia swoich wyro- bów. Wynalazł ją jego siostrzeniec Henri Bouilhet, który po śmierci wuja wraz z Paul’em Christofle dalej rozwijali rodzinna firmę. Do 2008 roku w Paryżu znajdowało się również muzeum imienia obu właścicieli.
Mimo kameralnej formy rzeźby, nosi ona wszelkie cechy charakterystyczne dla wybitnej twórczości Igora Mitoraja: nawiązania do antyku, gloryfikację idealnego piękna klasycznych rzeźb z osobistym podejściem do dzieła podkreślonym w postaci wyraźnie zarysowanych, nie osłoniętych woalem, zatrzymanych w niewyraźnym uśmiechu ust.
(źródło: christofle.com)

64
Igor MITORAJ (1944 Oederan - 2014 Pietrasanta)

Twarz zawoalowana, 1977

metal srebrzony; wys. 6 cm, wys. z podstawą: 10 cm; sygn. p. d.: IGOR MITORAJ;
z tyłu wycisk odlewni: Bonne Année / 1977 / Bouilhet [zatrate] / CHRISTOFLE / FRANCE.

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Zawoalowana twarz projektu jednego z najbardziej znanych polskich rzeźbiarzy Igora Mitoraja została wyprodukowana w 1977 roku jako noworoczny upominek od francuskiej firmy zajmującej się wyrobami srebrnymi i platerowymi – Christofle. Na odwrocie tej niewielkiej rzeźby znajduje się krótka, odlana dedykacja z ówczesnym nazwiskiem jednego z właścicieli wytwórni Bouilhet. Historia Christofle sięga XIX wieku. Jej założycielem był Charles Christofle, który w połowie XIX wieku poszukiwał nowej techniki srebrzenia swoich wyro- bów. Wynalazł ją jego siostrzeniec Henri Bouilhet, który po śmierci wuja wraz z Paul’em Christofle dalej rozwijali rodzinna firmę. Do 2008 roku w Paryżu znajdowało się również muzeum imienia obu właścicieli.
Mimo kameralnej formy rzeźby, nosi ona wszelkie cechy charakterystyczne dla wybitnej twórczości Igora Mitoraja: nawiązania do antyku, gloryfikację idealnego piękna klasycznych rzeźb z osobistym podejściem do dzieła podkreślonym w postaci wyraźnie zarysowanych, nie osłoniętych woalem, zatrzymanych w niewyraźnym uśmiechu ust.
(źródło: christofle.com)