W połowie lat 80- tych poświęcił się malarstwu. Lekcje malarstwa i rysunku pobierał u Andrzeja Bereziańskiego, Ewy Jędrzejewskiej-Drygas oraz u Wiesława Adamskiego. Obrazy, które powstały w drugiej połowie lat osiemdziesiątych cechuje katastrofizm, co było następstwem fascynacji obrazami Hieronima Boscha, Salvadora Dali, Zdzisława Beksińskiego. Okres ten trwał około 10 lat i został uwieńczony wieloma wystawami w kraju i za granicą. Później w twórczości pojawiają się tendencje realistyczne - pejzaże i architektura rodzinnych stron. Następnie pojawiło się zainteresowanie postacią ludzką, przede wszystkim aktem i portretem jak i naturą. Prace artysty cechuje wysoka estetyka i ekspresja ujawniająca się w łączeniu jaskrawych, barwnych plam, co sprawia, że oglądane obrazy (głównie portrety, natura) sprawiają wrażenie sennych wizji lub obrazów malowanych z wyobraźni, a nie z natury. Wielokrotnie wystawiał swoje obrazy na wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce (np. w Koszalinie, Szczecinku, Luboradzy, Sopot) i poza granicami kraju w Niemczech (Uelzen, Frankfurt a.Main, Dortmund, Kamen, Bad Bevensen, Akwisgran) Holandii (Venlo) Anglii (Londyn).