W 1960 r. ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, w pracowni Zdzisława Głowackiego. W 1970 uzupełniał studia w pracowni litografii w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Od 1972 tworzy również w Pietrasanta we Włoszech, gdzie powstaje większość jego kameralnych rzeźb (w brązie i terakocie). Rzeźbi, maluje, rysuje, uprawia też formy pośrednie jakimi są kompozycje malarsko-rysunkowe w technice gwaszu, z elementami rytu czy delikatnego reliefu w grubej warstwie farby. Jego sztuka wiele zawdzięcza tradycji Ecole de Paris. Wykształcony wówczas typ figuracji i ekspresji odzywa się w twórczości malarskiej Lewkowicza z równą siłą, co fascynacja światem sztuki etruskiej w jego rzeźbach. Wpływy te przepaja i ujednolica osobisty ton, styl artysty.
Wystawia od 1969 r., głównie w Paryżu a od 1995 r również w Polsce. Od tego czasu datują się ożywione związki artysty ze środowiskiem krajowym, publikacje o jego sztuce w polskich czasopismach, obecność jego prac na rynku sztuki. W latach 1962-76 namalował ok. 15 obrazów olejnych, które pierwszy raz były wystawione w Polsce w 2011 r.