"Niniejszy obraz powstał w 1872 roku i przynależy do wczesnego okresu twórczości Zügla, gdy krystalizowały się jego zainteresowania. Dzieło wyróżnia się swobodą wykonania, odsłaniając w pełni ukształtowany już warsztat malarski. Figuruje ono w jednej z pierwszych monografii artysty (por. G. Biermann, Heinrich von Zügel, Bielfeld und Leipzig 1911, s. 6). W jego twórczości wyróżnia się kilka okresów, najwcześniejszy i trwający aż do końca XIX wieku, nosi nazwę "Schaffenperiode" ("okresu owiec"), artysta bowiem z wielkim znawstwem i upodobaniem podejmował ten właśnie temat. Powstały wówczas jego najsłynniejsze kompozycje malarskie i rysunkowe, z tamtego czasu pochodzi też jego wielka popularność. Stylistycznie malarstwo Zügla wiąże się realizmem, aczkolwiek artysta czerpał też wiele z tradycji animalistyki czasów nowożytnych. Niezwykle ważna, dla jego artystycznej formacji, stała się podróż do Paryża, a następnie do Holandii i Belgii w końcu lat osiemdziesiątych, gdzie zaznajomił się twórczością E. Verboeckhovena, A. von Mauvego i J. H. L. Haasa. Utwierdził się wówczas w swych poglądach artystycznych i w dokonanym wyborze". (z opinii p. Iwony Danielewicz) Opisywany: G. Biermann, Heinrich von Zügel, Bielfeld und Leipzig 1911, s. 6
Jeden z najwybitniejszych niemieckich malarzy animalistów. W latach 1867-69 studiował w Kunstschule w Stuttgarcie, a następnie w akademii monachijskiej u A. Braitha. Naukę kontynuował w Paryżu, Holandii i Belgii. Wiele wystawiał, otrzymując liczne medale i nagrody na międzynarodowych wystawach sztuki. W latach 1895-1922 był profesorem w akademii monachijskiej. Obecnie jego dzieła zdobią największe kolekcje muzealne.
olej, płótno, 78 × 100 cm
sygn. i dat. środkowy dół: H.Zügel1872
Estymacja: 170 000 - 200 000 zł
"Niniejszy obraz powstał w 1872 roku i przynależy do wczesnego okresu twórczości Zügla, gdy krystalizowały się jego zainteresowania. Dzieło wyróżnia się swobodą wykonania, odsłaniając w pełni ukształtowany już warsztat malarski. Figuruje ono w jednej z pierwszych monografii artysty (por. G. Biermann, Heinrich von Zügel, Bielfeld und Leipzig 1911, s. 6). W jego twórczości wyróżnia się kilka okresów, najwcześniejszy i trwający aż do końca XIX wieku, nosi nazwę "Schaffenperiode" ("okresu owiec"), artysta bowiem z wielkim znawstwem i upodobaniem podejmował ten właśnie temat. Powstały wówczas jego najsłynniejsze kompozycje malarskie i rysunkowe, z tamtego czasu pochodzi też jego wielka popularność. Stylistycznie malarstwo Zügla wiąże się realizmem, aczkolwiek artysta czerpał też wiele z tradycji animalistyki czasów nowożytnych. Niezwykle ważna, dla jego artystycznej formacji, stała się podróż do Paryża, a następnie do Holandii i Belgii w końcu lat osiemdziesiątych, gdzie zaznajomił się twórczością E. Verboeckhovena, A. von Mauvego i J. H. L. Haasa. Utwierdził się wówczas w swych poglądach artystycznych i w dokonanym wyborze". (z opinii p. Iwony Danielewicz) Opisywany: G. Biermann, Heinrich von Zügel, Bielfeld und Leipzig 1911, s. 6
Jeden z najwybitniejszych niemieckich malarzy animalistów. W latach 1867-69 studiował w Kunstschule w Stuttgarcie, a następnie w akademii monachijskiej u A. Braitha. Naukę kontynuował w Paryżu, Holandii i Belgii. Wiele wystawiał, otrzymując liczne medale i nagrody na międzynarodowych wystawach sztuki. W latach 1895-1922 był profesorem w akademii monachijskiej. Obecnie jego dzieła zdobią największe kolekcje muzealne.