Studia artystyczne odbył w l. 1921-22 we lwowskiej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych u L. Podhorodeckiego oraz na Wydziale Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego Państwowej Szkoły Przemysłowej u K. Sichulskiego. Naukę kontynuował w l. 1922-27 w krakowskiej ASP u J. Mehoffera i F. S. Kowarskiego. W okresie 1925-26 studiował w paryskiej filii akademii pod kierunkiem J. Pankiewicza. Uczęszczał także do Conservatoire des Arts et Métiers. W 1929 r. wstąpił do lwowskiego Zrzeszenia Artystów Plastyków "artes"; w l. 1933-36 uczestniczył w ekspozycjach organizacji Asocijacija Nezałeżnych Ukrajinśkych Mystciw. W 1946 r. objął stanowisko profesora w Instytucie Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej we Lwowie. Zgodnie z artystycznymi poszukiwaniami "artesu", obrazy Sielskiego powstałe w l. 1930-32 bliskie były poetyce magicznego realizmu, artysta kreował opustoszałe pejzaże nadmorskie, ukazywał wyludnione zakątki portów i puste wnętrza ewokujące atmosferę zawieszenia. W l. 1933-36 nasiliła się w malarstwie Sielskiego tendencja realistyczna uwarunkowana społeczno-politycznym zaangażowaniem "artesu". W późnym okresie swej twórczości artysta włączył się w nurt koloryzmu, zyskując reputację jednego z najwybitniejszych malarzy lwowskich. Malował wówczas widoki Helu, krajobrazy karpackie, wioski huculskie, akty, portrety i martwe natury. Powojenna twórczość artysty jest w Polsce mało znana. Oferowany obraz należy do nieoficjalnego nurtu twórczości artysty, przypomina o jej awangardowym rodowodzie. Świadczy o tym sprowadzenie elementów pejzażu do form elementarnych, synteza kształtów, zaakcentowana konstrukcja i rytmizacja kompozycji. Dekoracyjny charakter obrazu jest wynikiem umiejętnej orkiestracji nasyconych barw. Bliskie tematycznie i stylistycznie prace Sielskiego "Schowały się pod namiotem" (l. 1970.) i "Dziewczęta na plaży" (1974) zostały zaprezentowane na wystawie "Roman i Margit Sielscy. Obrazy z kolekcji Piotra Wojno i z innych zbiorów polskich" (Muzeum Narodowe we Wrocławiu 2004, kat. 87, il. 99; kat. 90, il. 101 ).