Studia artystyczne odbył w latach 1945-1951 w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk plastycznych pod kierunkiem W. Strzemińskiego. Swoje umiejętności malarskie doskonalił we Francji w okresie 1948-1949 w pracowni F. Légera. Po uzyskaniu dyplomu wykładał na macierzystej uczelni. Należał do grona twórców grupy St-53. Uczestniczył w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r. oraz w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 r. Uprawiał techniki malarskie i rysunkowe, zajmował sie scenografią, tworzył formy przestrzenne. Oferowany obraz ma strukturę tryptyku, w którym część centralną dopełniają kompozycyjnie dwa skrzydła. Wpisuje się on w ekspresjonistyczny nurt twórczości Kunki. Wyobrażona tu scena orgiastycznego tańca rozgrywa się w niedookreślonej, "kosmicznej" przestrzeni. Aktorzy przedstawienia, nagie, brutalnie zdeformowane postacie otoczone biomorficznymi kształtami, wykonują magiczne gesty, przyjmują rytualne pozy. Dramatyczny wyraz sceny potęguje "zimna" kolorystyka zdominowana przez zmąconą biel, róże i fiolety, w których zdaje się odbijać księżycowe światło, niczym podczas sabatu czarownic. Wyrazista linia czarnego konturu, znamienna dla środków ekspresji Kunki, artykułuje kształty.