Prezentowany tryptyk z 1989 roku jest wzorcową pracą Stefana Gierowskiego.
Artysta dąży do geometryzacji obrazu, poszukuje odpowiedzi na rolę światła w budowaniu przestrzeni pracy. W prezentowanych obrazach zawęża gamę kolorystyczną, tak by przemawiać uproszczonym językiem, a akcenty barwne rozkłada na krawędziach papieru. Praca jest wyrazem medytacji artysty nad zjawiskami świetlnymi odbiorem tonacji barwnej poprzez sąsiedztwo z inną barwą. Otwiera przed widzem możliwości interpretacji, zaprasza do zabawy wraz z nim, wchodzi w dialog z widzem, jako malarz oraz jako historyk sztuki. Sięgając, po kolor, oddziałuje emocjonalnie wręcz duchowo na wrażliwość odbiorcy. Zachęcamy do przyjrzeniu się bliżej prezentowanym pracom i zmierzeniem się ze swoją interpretacją.
akwarela, papier;
62 x 49 cm (wymiar każdej z prac);
sygn. p. d.: S. Gierowski (na dwóch pracach z dominacją różu), oraz sygn. i dat. p. g.: S. Gierowski 89
Prezentowany tryptyk z 1989 roku jest wzorcową pracą Stefana Gierowskiego.
Artysta dąży do geometryzacji obrazu, poszukuje odpowiedzi na rolę światła w budowaniu przestrzeni pracy. W prezentowanych obrazach zawęża gamę kolorystyczną, tak by przemawiać uproszczonym językiem, a akcenty barwne rozkłada na krawędziach papieru. Praca jest wyrazem medytacji artysty nad zjawiskami świetlnymi odbiorem tonacji barwnej poprzez sąsiedztwo z inną barwą. Otwiera przed widzem możliwości interpretacji, zaprasza do zabawy wraz z nim, wchodzi w dialog z widzem, jako malarz oraz jako historyk sztuki. Sięgając, po kolor, oddziałuje emocjonalnie wręcz duchowo na wrażliwość odbiorcy. Zachęcamy do przyjrzeniu się bliżej prezentowanym pracom i zmierzeniem się ze swoją interpretacją.