Był współtwórcą polskiej awangardy konstruktywistycznej. Malarz, projektant wnętrz, scenografii i grafiki książkowej, autor tekstów o sztuce. W latach 1913-20 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni prof. Stanisława Lentza. W latach 20-tych i 30-tych związany był z najważniejszymi awangardowymi ugrupowaniami w kraju Blok, Praesens i Europie (Cercle et Carré, Abstraction - Création). Był współredaktorem pism "L`Art Contemporaine", "L`Art Concret", "Europa", "Pion", "Nike", "Wiadomości Literackie", "Grafika", "Ku¼nica"). We wczesnym okresie twórczości nawiązywał do kubizmu, pó¼niej, jako jeden z prekursorów abstrakcji geometrycznej w malarstwie polskim, czerpał inspiracje z suprematyzmu Kazimierza Malewicza, neoplastycyzmu Pieta Mondriana, konstruktywizmu i puryzmu. W latach 1929-31 współtworzył Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej Muzeum Sztuki w Łodzi. Henryk Stażewski uważany jest za najwybitniejszego i najbardziej konsekwentnego przedstawiciela abstrakcji geometrycznej w sztuce polskiej. Brał udział we wszystkich znaczących wystawach polskiej sztuki nowoczesnej w kraju i za granicą oraz w wielu wystawach międzynarodowych. Za swoją twórczość otrzymał szereg nagród i wyróżnień. W 1966 roku wziął udział w XXXIII Biennale Sztuki w Wenecji, prezentując reliefy metalowe i został wyróżniony mention honorable za wkład w rozwój międzynarodowego ruchu konstruktywistycznego. Prace Stażewskiego znajdują się we wszystkich liczących się zbiorach muzealnych w Polsce oraz w wielu prestiżowych kolekcjach światowych, m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Tate Gallery w Londynie, Kröller & Müller Museum w Otterlo, Guggenheim Museum w Nowym Jorku, jak również w najbardziej znaczących kolekcjach prywatnych, m.in. w kolekcji Denis René. W 1958 roku w paryskiej Galerie Denis René odbyła się wielka wystawa zatytułowana Precurseurs de l`art abstrait en Pologne, na której obrazy Stażewskiego pokazano razem z pracami Kazimierza Malewicza, Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego i Henryka Berlewiego.