Jerzy Kossak ukończył gimnazjum Św. Jacka w Krakowie, następnie Szkołę Kadetów. Malarstwa uczył się od najmłodszych lat w pracowni dziadka i ojca. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej. Mieszkał w Krakowie. W 1925 i 1926 roku jeździł wraz z ojcem po dworach w Poznańskiem i wykonywał dla tamtejszego ziemiaństwa liczne obrazy i portrety. Często malował obrazy z ojcem i wspólnie je sygnowali. Należał do ZPAP. Kontynuował rodzinną tradycję malarstwa batalistycznego. Podejmował tematy historyczne, malując głównie sceny z wojen napoleońskich i walk legionowych w okresie I wojny światowej, w których eksponował rodzajowy motyw konia, ułana i dziewczyny. W okresie międzywojennym malował także tematy z legend starogermańskich (Noc Walpurgii) i legend staroangielskich. Ilustrował również baśnie Grimma i ballady Mickiewicza.
Prezentowany obraz należy do serii obrazów malowanych przez artystę w latach 1926-32. Wówczas pojawia się na jego płótnach tematyka polowania. Są to zarówno sceny zbiorowe, jak i pojedyncze zbliżenia, tak jak w tym przypadku, uczestników. Na tle pejzażu jesiennego, malowanego swobodnymi pociągnięciami pędzla, przedstawiony został stojący przy koniu młody trębacz.