Studiował w latach 1883-90 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki. Naukę kontynuował w latach 1891-93 w Monachium w prywatnej szkole Antona Ažbégo. Jeszcze jako student debiutował w TPSP w Krakowie, wystawiając pod nazwiskiem Jordan. Po studiach mieszkał we Lwowie, gdzie był profesorem w Szkole Przemysłu Artystycznego (w latach 1910-20), współpracował przy dekoracji sal lwowskiego teatru i wiele wystawiał. W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a po II wojnie na stałe osiadł w Zakopanem. Malował przede wszystkim obrazy o tematyce batalistycznej z czasów napoleońskich i Powstania Listopadowego, jak też sceny rodzajowe z motywami koni, rzadziej portrety i pejzaże. Artysta współpracował z Janem Styką i Wojciechem Kossakiem przy malowaniu dużych panoram - Racławic, Panoramy siedmiogrodzkiej czy Bitwy pod piramidami. Akwarela przedstawia (zapewne portret) trębacza 1 pułku ułanów Legionów Polskich, słynnych "beliniaków", zwanych tak od nazwiska dowódcy pułku Władysława Beliny Prażmowskiego. Portretowany ułan przedstawiony jest w szaroniebieskim mundurze będącym połączeniem munduru ułanów austriackich z elementami polskich mundurów ułańskich z Królestwa Polskiego w postaci wysokiej, rogatej czapki ułańskiej z kordonami i etyszkietami, ozdobionej na przodzie dużym blaszanym orłem polskim osadzonym na tarczy amazonek, zaprojektowanej w 1917 roku przez samego Zygmunta Rozwadowskiego. Zygmunt Rozwadowski służył w Legionach Polskich od pa¼dziernika 1914 roku. Służbę w 1 pułku ułanów pełnił w stopniu wachmistrza. Był też czołowym portrecistą pułku, malując szereg portretów swoich kolegów i dowódców. Portret trębacza powstał zapewne podczas pobytu pułku w 1917 roku w Ostrołęce, gdzie kwaterował po wycofaniu z frontu po dymisji Józefa Piłsudskiego z dowództwa I Brygady i kryzysie przysięgowym w 1916 roku.