Profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (Katedra Intermediów). Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Triennale Grafiki, Kraków. W latach 1984-2014 uczestnik wszystkich edycji międzynarodowego Pleneru malarzy posługujących się językiem geometrii organizowanego przez Bożenę Kowalską. Twórczość Wiktora charakteryzuje szczególna dbałość o ład i geometryczny porządek obrazowania. Osiąga to drogą nie tylko suchej kalkulacji i formalnych, zdyscyplinowanych przemyśleń ale i intuicji, stanów kontemplacji. Treści metafizyczne, odniesienia transcendentne, mistyczne znajdują tu rygorystyczną bazę w doświadczeniach m.in. Malewicza, Mondriana, a także myślicieli -filozofów tradycji chrześcijańskiej oraz Dalekiego Wschodu. W obrazach i grafikach, rysunkach Wiktora dostrzegamy zasadniczą grę wzajemnych dualnych relacji elementów konstrukcji: pozytywu i negatywu, pionu i poziomu, światła i mroku, wypełnienia przestrzeni oraz jej pustki. W obrazowaniu symbolicznym pojawiają się tutaj uniwersalistyczne formy -znaki: koła, kwadratu, trójkąta, krzyża, mandali, ostrołuku lub pełnego łuku (półkola), bramy, szczeliny, promyka światła.2Artysta pracuje rozbudowanymi w czasie seriami prac (np. Zbiór 19, Czarny 1972, Zbiór 20, Biały 1974, Treny Smoleńskie 2010).
(źródło: www.bwaprzemysl.pl )
olej, płótno; 100 x 110,5 cm;
sygn. na odwrocie na płótnie: T.G. WIKTOR; oraz opis autorski na odwrocie na krośnie malarskim: TRANSCENDENT I - 1 / 2010 / OLEJ, PŁÓTNO-100/110 cm; oraz: TADEUSZ GUSTAW WIKTOR
Profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (Katedra Intermediów). Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Triennale Grafiki, Kraków. W latach 1984-2014 uczestnik wszystkich edycji międzynarodowego Pleneru malarzy posługujących się językiem geometrii organizowanego przez Bożenę Kowalską. Twórczość Wiktora charakteryzuje szczególna dbałość o ład i geometryczny porządek obrazowania. Osiąga to drogą nie tylko suchej kalkulacji i formalnych, zdyscyplinowanych przemyśleń ale i intuicji, stanów kontemplacji. Treści metafizyczne, odniesienia transcendentne, mistyczne znajdują tu rygorystyczną bazę w doświadczeniach m.in. Malewicza, Mondriana, a także myślicieli -filozofów tradycji chrześcijańskiej oraz Dalekiego Wschodu. W obrazach i grafikach, rysunkach Wiktora dostrzegamy zasadniczą grę wzajemnych dualnych relacji elementów konstrukcji: pozytywu i negatywu, pionu i poziomu, światła i mroku, wypełnienia przestrzeni oraz jej pustki. W obrazowaniu symbolicznym pojawiają się tutaj uniwersalistyczne formy -znaki: koła, kwadratu, trójkąta, krzyża, mandali, ostrołuku lub pełnego łuku (półkola), bramy, szczeliny, promyka światła.2Artysta pracuje rozbudowanymi w czasie seriami prac (np. Zbiór 19, Czarny 1972, Zbiór 20, Biały 1974, Treny Smoleńskie 2010).
(źródło: www.bwaprzemysl.pl )