Jeden z najważniejszych i najwybitniejszych twórców młodopolskich - malarz i grafik (odnowiciel i mistrz litografii polskiej), rysownik, pedagog, słynący z doskonałości swego warsztatu, często stosujące eksperymentalne techniki własne. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona (1869-74), by kontynuować ją w Akademii monachijskiej u Alexandra Wagnera (1877-79) oraz w oddziale kompozycji krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych pod opieką Jana Matejki (1877-79). Po kilkuletniej podróży po Ukrainie w 1895 roku, w związku z otrzymaniem profesury Szkoły Sztuk Pięknych (od roku 1900: Akademii) osiadł w Krakowie, z przerwą na okres I wojny światowej, którą spędził głównie w Warszawie. Ostatni okres życia upłynął mu między Poznaniem, Gościeradzem pod Bydgoszczą i Warszawą, gdzie w Akademii Sztuk Pięknych wykładał pochłaniającą go wówczas niemal bez reszty grafikę. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Litografia należąca najprawdopodobniej do teki Wrażenia z Białowieży - przedstawia samotną postać ludzką (możliwe, że artystę przy sztaludze) na drodze wśród ogromnych "masztowych" sosen. Najwyższe drzewa - samotnie górujące nad pozostałym masywem wydają się być reminiscencją fascynacji sztuką i estetyką japońską.