Rzeźba wystawiana "Mitoraj ai Mercati di Traiano", Rzym 2004
Rzeźba reprodukowana: Katalog wystawy "Mitoraj ai Mercati di Traiano", str. 158

Jeden z najwybitniejszych współczesnych rzeźbiarzy o międzynarodowej renomie. Swoje prace eksponował na licznych wystawach we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Wykonał szereg monumentalnych rzeźb we Włoszech i Francji, m.in. kariatydy gmachu Prefektury Policji w Paryżu, fontannę w Mediolanie i pomnik na Piazza Mignanelli w Rzymie. W swych odlewach z brązu zastosował szczególny rodzaj patyny, który dał początek tzw. "Szkole Mitoraja". Rzeźba Mitoraja pokazuje ideał klasycznego piękna ewokując zarazem - poprzez swą niekompletność - odczucie destrukcyjnego działania czasu. Nadwątlona gracja, naruszona elegancja, podupadła wielkość, fragment zamiast całości - to wartości estetyczne same w sobie znajdujące uznanie w sztuce doby postmodernizmu, którego wyróżnikiem jest ciągły dialog między współczesnością i tradycją.

67
Igor MITORAJ (1944 Oederan - 2014 Pietrasanta)

Torso Alato Nero, 2001

Czarny marmur belgijski 86,5 x 52 x 27 cm.
Wysokość z podstawą: 196,5 cm
Sygn. Mitoraj 2..2


Estymacja: *

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Rzeźba wystawiana "Mitoraj ai Mercati di Traiano", Rzym 2004
Rzeźba reprodukowana: Katalog wystawy "Mitoraj ai Mercati di Traiano", str. 158

Jeden z najwybitniejszych współczesnych rzeźbiarzy o międzynarodowej renomie. Swoje prace eksponował na licznych wystawach we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Wykonał szereg monumentalnych rzeźb we Włoszech i Francji, m.in. kariatydy gmachu Prefektury Policji w Paryżu, fontannę w Mediolanie i pomnik na Piazza Mignanelli w Rzymie. W swych odlewach z brązu zastosował szczególny rodzaj patyny, który dał początek tzw. "Szkole Mitoraja". Rzeźba Mitoraja pokazuje ideał klasycznego piękna ewokując zarazem - poprzez swą niekompletność - odczucie destrukcyjnego działania czasu. Nadwątlona gracja, naruszona elegancja, podupadła wielkość, fragment zamiast całości - to wartości estetyczne same w sobie znajdujące uznanie w sztuce doby postmodernizmu, którego wyróżnikiem jest ciągły dialog między współczesnością i tradycją.