Władimir Jegorowicz Makowski, urodzony w 1846 roku w Moskwie, był wybitnym rosyjskim malarzem, członkiem ruchu pieriedwiżników (Wędrowców) oraz cenionym nauczycielem sztuk pięknych. Pochodził z rodziny artystycznej – jego ojciec, Jegor Iwanowicz Makowski, był kolekcjonerem sztuki i współzałożycielem Moskiewskiej Szkoły Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Także jego rodzeństwo – bracia Konstantin i Nikołaj oraz siostra Aleksandra – zyskało uznanie jako malarze.
Makowski studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury pod kierunkiem Wasilija Zarianki, Eugrafa Sorokina i Wasilija Tropinina. Po ukończeniu nauki w 1869 roku dołączył do stowarzyszenia pieriedwiżników. Jego twórczość cechuje się realizmem, głęboką empatią i zainteresowaniem codziennym życiem – zarówno w scenach rodzajowych, jak i portretach.
Do najbardziej znanych dzieł artysty należą: Zakochani słowika (1872), Filantropi (1874), Więzień (1879) oraz Bankructwo (1881). W 1873 roku, za obraz Zakochani słowika, otrzymał tytuł akademika i w tym samym roku wziął udział w Międzynarodowej Wystawie w Wiedniu.
W latach 1882–1894 Makowski wykładał w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, a następnie – od 1894 do 1918 roku – w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie w 1895 roku objął stanowisko rektora. Jego wpływ pedagogiczny był ogromny – wychował wielu wybitnych artystów, w tym Siergieja Winogradowa.
Oprócz działalności artystycznej Makowski był zapalonym kolekcjonerem – zgromadził imponującą kolekcję dzieł, która odzwierciedlała jego szerokie zainteresowania i głębokie uznanie dla rosyjskiej sztuki. Był również aktywnym uczestnikiem życia kulturalnego – w jego domu gościli m.in. Nikołaj Gogol, Michaił Glinka, Karl Briullow i Wasilij Tropinin.
Władimir Makowski zmarł w 1920 roku w Piotrogrodzie i został pochowany na Cmentarzu Smoleńskim.
akwarela, ołówek, papier; 48 x 33 cm;
sygn. dat. p.d. cyrylicą „B. Маковски 1908”
Władimir Jegorowicz Makowski, urodzony w 1846 roku w Moskwie, był wybitnym rosyjskim malarzem, członkiem ruchu pieriedwiżników (Wędrowców) oraz cenionym nauczycielem sztuk pięknych. Pochodził z rodziny artystycznej – jego ojciec, Jegor Iwanowicz Makowski, był kolekcjonerem sztuki i współzałożycielem Moskiewskiej Szkoły Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Także jego rodzeństwo – bracia Konstantin i Nikołaj oraz siostra Aleksandra – zyskało uznanie jako malarze.
Makowski studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury pod kierunkiem Wasilija Zarianki, Eugrafa Sorokina i Wasilija Tropinina. Po ukończeniu nauki w 1869 roku dołączył do stowarzyszenia pieriedwiżników. Jego twórczość cechuje się realizmem, głęboką empatią i zainteresowaniem codziennym życiem – zarówno w scenach rodzajowych, jak i portretach.
Do najbardziej znanych dzieł artysty należą: Zakochani słowika (1872), Filantropi (1874), Więzień (1879) oraz Bankructwo (1881). W 1873 roku, za obraz Zakochani słowika, otrzymał tytuł akademika i w tym samym roku wziął udział w Międzynarodowej Wystawie w Wiedniu.
W latach 1882–1894 Makowski wykładał w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, a następnie – od 1894 do 1918 roku – w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie w 1895 roku objął stanowisko rektora. Jego wpływ pedagogiczny był ogromny – wychował wielu wybitnych artystów, w tym Siergieja Winogradowa.
Oprócz działalności artystycznej Makowski był zapalonym kolekcjonerem – zgromadził imponującą kolekcję dzieł, która odzwierciedlała jego szerokie zainteresowania i głębokie uznanie dla rosyjskiej sztuki. Był również aktywnym uczestnikiem życia kulturalnego – w jego domu gościli m.in. Nikołaj Gogol, Michaił Glinka, Karl Briullow i Wasilij Tropinin.
Władimir Makowski zmarł w 1920 roku w Piotrogrodzie i został pochowany na Cmentarzu Smoleńskim.