Od początku bywał uczestnikiem kolejnych plenerów w Osiekach, zwykle krytycznie wypowiadał się tam o nowinkach w malarstwie i rzeźbie, ostro ganił różne pseudoteorie, bronił tradycyjnego malarstwa, zjadliwie wyrażał się o "wielkim Picasso". Ułożył o nim fraszkę: "Ludzi nie miłuje Kto ich pędzlem ćwiartuje!" .
Za zasługi wojenne, pracę zawodową, a przede wszystkim za kilkudziesięcioletnią pracę twórczą, był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany. U schyłku życia, sam o sobie powiedział: "...godziny, które mi życzliwie pogodne niebo pozwala spędzić wśród kształtów i barw dając niewysłowiony spokój zaliczam do najpiękniejszych dni jesieni mojego życia...".
Artysta na tle rozświetlonej synagogi powstałej w roku 1642 przedstawił żywą scenę rodzajową targu. Kupcy i przekupki zajęci są rozmowami, oglądaniem towarów wprowadzając tym samym poczucie ruchu w obrazie. Światło słoneczne kładące się na ścianach budowli, jedynego zachowanego na Białorusi zabytku kultury żydowskiej z tego okresu, stanowi najjaśniejszy punkt, będący zarazem centrum kompozycji. Synagoga ozdobiona jest pięknym, profilowanym, bogato zdobionym szczytem. Okna wysokie, wydłużone, zamknięte łukowato.