Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Ignacego Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza (w latach 1888-1890). Studia malarskie kontynuował we Wiedniu. W latach 1894-1896 kształcił się w prywatnej szkole malarskiej Antona A¼bego w Monachium, gdzie wielokrotnie powracał. Począwszy od 1891 roku artysta regularnie uczestniczył w wystawach w TZSP w Warszawie oraz w TPSP w Krakowie i we Lwowie. Od 1903 roku współpracował ze Stanisławem Batowskim w prowadzonej przez niego we Lwowie szkole malarstwa. Bratkowski malował przede wszystkim pejzaże, pośród których dominują widoki morskie i nokturny. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach muzeów w Krakowie, Warszawie i Tarnowie oraz w kolekcjach prywatnych. Malował niemal wyłącznie pejzaże. Były one doskonale skomponowane i wykończone, przepojone nastrojem subtelnej melancholii. Odznaczały się umiejętnością obserwacji i syntezy zjawisk natury, a zwłaszcza akcentowaniem kontrastu ruchu i spokoju w krajobrazie.
Obraz przedstawia widok na malowniczą zatokę z tarasu dekorowanego kwiatami w donicach i skrzynkach. Na tarasie znajdują się fontanna oraz ukwiecona pergola, za którą rośnie wysokie drzewo. Drzewa porastają również teren pod tarasem - za ogrodzeniem widać ich szczyty. Z prawej strony wznosi się wysoka wapienna skała, na tle której widoczne są żagle okrążających przylądek jachtów. Rozbielona kolorystyka i czyste kolory znakomicie oddają klimat śródziemnomorskiego pejzażu popularny i powtarzany w licznych wariantach przez malarzy polskich i europejskich.