Prezentowana praca przedstawia finałowy moment „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Stanisław Kuczborski w sposób humorystyczny sparafrazował symboliczną scenę dramatu, stosując przy okazji pastisz stylu i tematyki twórczości Witolda Wojtkiewicza. Artysta przeistoczył tu bowiem aktorów w typ znanych z dzieł Wojtkiewicza niepokojących dzieci. Pozostający poza główną sceną przedstawienia dłubiący w nosie chłopczyk z szabelką jest natomiast karykaturalnym ujęciem ówczesnego dyrektora Teatru Miejskiego, Józefa Kotarbińskiego. Ciepła i bajkowa kolorystyka pracy pogłębia wrażenie nadrealności sceny.