Znakomity przedstawiciel sztuki polskiego modernizmu, był malarzem, grafikiem, dekorato-rem, scenografem i pedagogiem. Malarstwa uczył się w latach 1887-94 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława. Łuszczkiewicza i Jana Matejki, równocześnie studiując prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował naukę w paryskich uczelniach: Académie Julian, Académie Colarossi (u P.-J. Blanca, G Courtoisa) i École des Beaux-Arts (u L. Bonnata). Po studiach w latach 1894-96 przebywał na zmianę w kraju, Paryżu i w Szwajcarii. Za projekt witraży do kolegiaty we Fryburgu otrzymał I nagrodę na międzynarodowym konkursie (reali-zacja witraży trwała do roku 1934). W roku 1896 zamieszkał w Krakowie i od 1900 został wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych. Był członkiem i współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897). Malował dekoracyjne portrety, kompozycje symboliczne, pejzaże i martwe natury.