Pochodzenie: Dawna kolekcja Madame Heleny Rubinstein. Ze zbiorów prywatnych, Paryż.
Joachim Weingart urodził się w Drohobyczu w Polsce w 1895 roku. Jego ojciec, żydowski kupiec, umiera przedwcześnie i zostawia żonę samą z dwójką dzieci na utrzymaniu. Joachim Weingart wyjechał na lekcje rysunku do Weimaru w 1912, a następnie do Wiednia w 1914, gdzie uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych. Korzysta ze wsparcia przemysłowca i patrona Carol Kratz. Po I wojnie światowej Joachim Weingart pracował w Berlinie, gdzie w pracowni rzeźbiarza Archipenki poznał Zygmunta Menkesa i Alfreda Aberdama. Dopiero w 1923 roku Joachim Weingart przybył do Paryża; przez dwa lata dzielił pokój Zygmunta Menkesa w Hôtel Médical, ponownie spotkał się z Alfredem Aberdamem i zaprzyjaźnił się z Léonem Weissbergiem. Razem tworzą „Grupę Czterech”. W 1925 przeniósł się do pracowni na Montparnasse, aw styczniu 1926 wstąpił do Stowarzyszenia Artystów Niezależnych. Nieszczęścia, jakich doświadczył w życiu małżeńskim, miały ogromny wpływ na rozwój jego kariery. Po kilku depresjach trafi do szpitala, ale będzie malował płótna wśród swoich najpiękniejszych dzieł aż do deportacji w lipcu 1942 roku. Malarza szczególnie interesuje świat rozrywki; klauni, tancerze i muzycy to powracające tematy. Joachim Weingart jest malarzem kobiet. Świetnie pielęgnuje gatunek aktu i portretu. Joachim Weingart zanurza widza w garderobie francuskiego tancerza kankana z końca lat 20. Praca namalowana jest z fotograficznego i zdecydowanie nowoczesnego punktu widzenia. Tancerka, która podciąga pończochy, rzuca widzowi rozbawione spojrzenie. Weingart jest ekspresyjnym malarzem i kolorystą. Materialność dzieła i emanujące z niego uczucie miękkości stanowią o jego wyjątkowości. EV
Olej na płótnie
92 x 73 cm
Sygnowany w prawym dolnym rogu „Weingart”
Na odwrocie, na ramie, stara nalepka z odręcznymi napisami „56,1”
Pochodzenie: Dawna kolekcja Madame Heleny Rubinstein. Ze zbiorów prywatnych, Paryż.
Joachim Weingart urodził się w Drohobyczu w Polsce w 1895 roku. Jego ojciec, żydowski kupiec, umiera przedwcześnie i zostawia żonę samą z dwójką dzieci na utrzymaniu. Joachim Weingart wyjechał na lekcje rysunku do Weimaru w 1912, a następnie do Wiednia w 1914, gdzie uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych. Korzysta ze wsparcia przemysłowca i patrona Carol Kratz. Po I wojnie światowej Joachim Weingart pracował w Berlinie, gdzie w pracowni rzeźbiarza Archipenki poznał Zygmunta Menkesa i Alfreda Aberdama. Dopiero w 1923 roku Joachim Weingart przybył do Paryża; przez dwa lata dzielił pokój Zygmunta Menkesa w Hôtel Médical, ponownie spotkał się z Alfredem Aberdamem i zaprzyjaźnił się z Léonem Weissbergiem. Razem tworzą „Grupę Czterech”. W 1925 przeniósł się do pracowni na Montparnasse, aw styczniu 1926 wstąpił do Stowarzyszenia Artystów Niezależnych. Nieszczęścia, jakich doświadczył w życiu małżeńskim, miały ogromny wpływ na rozwój jego kariery. Po kilku depresjach trafi do szpitala, ale będzie malował płótna wśród swoich najpiękniejszych dzieł aż do deportacji w lipcu 1942 roku. Malarza szczególnie interesuje świat rozrywki; klauni, tancerze i muzycy to powracające tematy. Joachim Weingart jest malarzem kobiet. Świetnie pielęgnuje gatunek aktu i portretu. Joachim Weingart zanurza widza w garderobie francuskiego tancerza kankana z końca lat 20. Praca namalowana jest z fotograficznego i zdecydowanie nowoczesnego punktu widzenia. Tancerka, która podciąga pończochy, rzuca widzowi rozbawione spojrzenie. Weingart jest ekspresyjnym malarzem i kolorystą. Materialność dzieła i emanujące z niego uczucie miękkości stanowią o jego wyjątkowości. EV