Polski rzeźbiarz. Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i ASP w Krakowie pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego. W latach 1914–1918 walczył w wojsku rosyjskim, dostając się do niewoli niemieckiej pod Tannenbergiem. W dwudziestoleciu międzywojennym poświęcił się rzeźbiarstwu, był m.in. autorem pomnika zmarłych jeńców wojennych w Budziszynie. pomnika Elizy Orzeszkowej w Grodnie oraz jej popiersia rzeźbionego w drzewie, pomnika-tablicy poświęconego gen. Sowińskiemu w Warszawie oraz licznych nagrobków na warszawskich cmentarzach. Od 1929 należał do Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik. W latach 50. należał także do zespołu rzeźbiarskiego prof. Stanisława Jagmina, brał udział w ratowaniu i rekonstrukcji zabytkowych posągów między innymi rzeźb parkowych z Ogrodu Saskiego w Warszawie.