Jak stwierdza Jerzy Malinowski, dzieła obrazujące sceny rodzajowe przedstawiające Żydów Polskich artysta tworzył po 1910, a zatem w czasie, kiedy po powrocie ze studiów w Paryżu, osiedlił się w Łodzi. O jego obrazach z tego cyklu, prezentowanych na Wystawie Sztuki Żydowskiej w Łodzi w 1921 r., pisał jej organizator, znany krytyk Zygmunt Bromberg-Bytkowski:
Ich różnorodne tematy i ich ujęcie jest zawsze czysto malarskie. Z miłością stara się artysta skromny problem malarski, który mu obrany temat nasuwa, przemyśleć do końca i sumiennie rozwiązać. (...) Z niektórych obrazów (...) [jest] widoczne, że artysta umie się do swych tematów zapalić (cyt. za: J. Malinowski, Malarstwo i rzeźba Żydów Polskich w XIX i XX w., t. I, wyd. PWN, Warszawa 2000, s. 60-62).
olej, płótno naklejone na płytę
69 x 48,8 cm
sygn. p.d.: Behrmann
Jak stwierdza Jerzy Malinowski, dzieła obrazujące sceny rodzajowe przedstawiające Żydów Polskich artysta tworzył po 1910, a zatem w czasie, kiedy po powrocie ze studiów w Paryżu, osiedlił się w Łodzi. O jego obrazach z tego cyklu, prezentowanych na Wystawie Sztuki Żydowskiej w Łodzi w 1921 r., pisał jej organizator, znany krytyk Zygmunt Bromberg-Bytkowski:
Ich różnorodne tematy i ich ujęcie jest zawsze czysto malarskie. Z miłością stara się artysta skromny problem malarski, który mu obrany temat nasuwa, przemyśleć do końca i sumiennie rozwiązać. (...) Z niektórych obrazów (...) [jest] widoczne, że artysta umie się do swych tematów zapalić (cyt. za: J. Malinowski, Malarstwo i rzeźba Żydów Polskich w XIX i XX w., t. I, wyd. PWN, Warszawa 2000, s. 60-62).