Mając dostęp do technologii (ceramiki), postanowiłem na 3 okrągłych, przypominających płaskie talerze formach, powtórzyć motywy z moich wcześniejszych obrazów. Zgodnie z innym zawartym na obrazie zdaniem, że: "maluję obrazy nawet drugi raz, jeśli są ładne". Paweł Susid
Malarz, rysownik, projektant, pedagog. Urodzony w 1952 roku w Warszawie. W latach 1973-78 studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusza Dominika, aneks z litografii w pracowni prof. Mariana Rojewskiego. Debiut artystyczny Susida przypadł na lata 80., wtedy też jego malarstwo cechowała ekspresja charakterystyczna dla Nowej Ekspresji. Od początku jego obrazy odznaczały się swobodą formalną; malowane ekspresyjnie i szybko, łączące malarstwo z rysunkiem upraszczały fuguratywną narrację do granic znaku, ideogramu. Lata 90. to zwrot ku estetyce geometrycznej i odwołania do tradycji konstruktywistycznej i awangardowej (Malewicz, Strzemiński). Typowym zabiegiem zastosowanym przez Susida jest umieszczanie na płótnach tekstów, mających charakter narracyjny. W swoich zwięzłych, poetycko brzmiących zapiskach komentuje otaczającą go rzeczywistość. Polityka, sztuka, filozofia, historia, cytaty rodem z codziennej prasy to tematy szczególnie bliskie artyście.
ceramika, śr. 15 cm
Estymacja: 500 - 600 zł
Mając dostęp do technologii (ceramiki), postanowiłem na 3 okrągłych, przypominających płaskie talerze formach, powtórzyć motywy z moich wcześniejszych obrazów. Zgodnie z innym zawartym na obrazie zdaniem, że: "maluję obrazy nawet drugi raz, jeśli są ładne". Paweł Susid
Malarz, rysownik, projektant, pedagog. Urodzony w 1952 roku w Warszawie. W latach 1973-78 studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusza Dominika, aneks z litografii w pracowni prof. Mariana Rojewskiego. Debiut artystyczny Susida przypadł na lata 80., wtedy też jego malarstwo cechowała ekspresja charakterystyczna dla Nowej Ekspresji. Od początku jego obrazy odznaczały się swobodą formalną; malowane ekspresyjnie i szybko, łączące malarstwo z rysunkiem upraszczały fuguratywną narrację do granic znaku, ideogramu. Lata 90. to zwrot ku estetyce geometrycznej i odwołania do tradycji konstruktywistycznej i awangardowej (Malewicz, Strzemiński). Typowym zabiegiem zastosowanym przez Susida jest umieszczanie na płótnach tekstów, mających charakter narracyjny. W swoich zwięzłych, poetycko brzmiących zapiskach komentuje otaczającą go rzeczywistość. Polityka, sztuka, filozofia, historia, cytaty rodem z codziennej prasy to tematy szczególnie bliskie artyście.