„To już nie tylko elementy umocowane na ścianie, ale i część tej ściany z warstwą przestrzeni jako bytem, które stają się aktywnym fragmentem dzieła, przenikają je i otaczają, ale i tę różność integrują. Są to rozwiązania badające napięcia i energie zawarte i wyzwolone z ram konwencjonalnego, zachodnioeuropejskiego, jednorodnego rozumienia obrazu, a także posługujące się konwencjami kulturowymi istnienia i percepcji „pustego” i „pełnego obrazu” w obrazie. Dla Jana Berdyszaka „pustka” przestrzeni to postać jej bytu i - co wynika z jego głębokiego przeświadczenia - przestrzeń jest jednym z bytów pierwszych. Zagadnienia kompozycyjne i formalne w dziele Jana Berdyszaka nie są odrębne od wartości. W latach siedemdziesiątych następuje najbardziej wyraźna w twórczości artysty konfrontacja filozofii sztuki opartej na kulturowych przesłankach europejskiej kultury śródziemnomorskiej z taoistyczną koncepcją kultury Dalekiego Wschodu. Obecne w Rysunkach Integrujących geometryczne kształty nasycone są nie tylko logiką i sterylnością figur geometrii Euklidesowskiej, ale dynamiką i dalekowschodnią mistyką.”
Cytat za: E. Kościelak, Filozofia sztuki Jana Berdyszaka, w: Jan Berdyszak. Szkice i rysunki, Elżbieta Kościelak, Magdalena Szafkowska, Wrocław 2012, s. 11.
„(…) Przestrzeń uważam za jeden z bytów pierwszych, więc może mieć ona nieskończoną ilość przejawów. Może ona przyjąć najbardziej wzniosłą postać niematerialną i banalność swojego istnienia.
Byt przestrzeni pozwala zaistnieć rzeczom i je zawiera.
Przestrzeń bytu może być także spostrzegana jako obszar pusty albo jako nieobecność.
Wycinanie, wycięcie jako CZYNNOŚĆ powołała puste pole, które stało się rodzajem RZECZY.
Powstała pustka emanowała NIEOBECNOŚCIĄ. W NIEOBECNOŚĆ, urzeczowioną wycięciem, wchodziła przestrzeń głębią lub warstwą przestrzeni, za którą to warstwą pojawia się (obcy) konkret ściany.
Ściana ukazała się w miejscu wyciętym nieoczekiwaną, obcą materią.
Dokonało się samowypełnienie (…)”
Lit.: Fragment ze szkicownika 116 (1978-1979), w: E. Kościelak, M. Szafkowska, Jan Berdyszak. Szkice i Rysunki, Wrocław 2012, s. 20.
praca składa się z 6 części; drewno, akryl;
1) 83,5 x 32 cm; sygn., dat. i opisany na odwrocie:1/6 (w kole) AKRYL / 2007-8 / JAN / BER / DYSZ / AK / 83,5 x 32 cm;
2) 49,1 x 24 cm; sygn., dat. i opisany na odwrocie: 2/6 (w kole) / 2007-8 / AKRYL / JAN / BER / DYSZ / AK / 49,1 cm x 24 cm;
3) 82 x 109,5 cm; sygn., dat. i opisany na odwrocie: 3/6 (w kole) / (1, 2, 3, 4, 5, 6/6) / JAN / BER / DYSZ / AK / 2007-8 / AKRYL / TAKI ZBIÓR VIII. (podkreślone);
4) 25,5 x 93,7 cm; sygn., dat. i opisany na odwrocie: 4/6 (w kole) / JAN / BER / DYSZ / AK / 2007-8 / AKRYL / APRES PASSE-PAR-TOUT 6X. / 25,5 x 93,7 / cm;
5) 103,5 x 42 cm; sygn., dat. i opisany na odwrocie: 5/6 (w kole) / JAN / BER / DYSZ / AK / 2007-8 / AKRYL / APRES PASSE-PAR-TOUT 6X / 103,5 cm x 42 cm;
6) 20 x 44,1 cm; sygn., dat. i opisany na odwrocie: 6/6 (w kole) / AKRYL / JAN / BER / DYSZ / AK / 2007-8 / 28 x 44,1 / cm.
„To już nie tylko elementy umocowane na ścianie, ale i część tej ściany z warstwą przestrzeni jako bytem, które stają się aktywnym fragmentem dzieła, przenikają je i otaczają, ale i tę różność integrują. Są to rozwiązania badające napięcia i energie zawarte i wyzwolone z ram konwencjonalnego, zachodnioeuropejskiego, jednorodnego rozumienia obrazu, a także posługujące się konwencjami kulturowymi istnienia i percepcji „pustego” i „pełnego obrazu” w obrazie. Dla Jana Berdyszaka „pustka” przestrzeni to postać jej bytu i - co wynika z jego głębokiego przeświadczenia - przestrzeń jest jednym z bytów pierwszych. Zagadnienia kompozycyjne i formalne w dziele Jana Berdyszaka nie są odrębne od wartości. W latach siedemdziesiątych następuje najbardziej wyraźna w twórczości artysty konfrontacja filozofii sztuki opartej na kulturowych przesłankach europejskiej kultury śródziemnomorskiej z taoistyczną koncepcją kultury Dalekiego Wschodu. Obecne w Rysunkach Integrujących geometryczne kształty nasycone są nie tylko logiką i sterylnością figur geometrii Euklidesowskiej, ale dynamiką i dalekowschodnią mistyką.”
Cytat za: E. Kościelak, Filozofia sztuki Jana Berdyszaka, w: Jan Berdyszak. Szkice i rysunki, Elżbieta Kościelak, Magdalena Szafkowska, Wrocław 2012, s. 11.
„(…) Przestrzeń uważam za jeden z bytów pierwszych, więc może mieć ona nieskończoną ilość przejawów. Może ona przyjąć najbardziej wzniosłą postać niematerialną i banalność swojego istnienia.
Byt przestrzeni pozwala zaistnieć rzeczom i je zawiera.
Przestrzeń bytu może być także spostrzegana jako obszar pusty albo jako nieobecność.
Wycinanie, wycięcie jako CZYNNOŚĆ powołała puste pole, które stało się rodzajem RZECZY.
Powstała pustka emanowała NIEOBECNOŚCIĄ. W NIEOBECNOŚĆ, urzeczowioną wycięciem, wchodziła przestrzeń głębią lub warstwą przestrzeni, za którą to warstwą pojawia się (obcy) konkret ściany.
Ściana ukazała się w miejscu wyciętym nieoczekiwaną, obcą materią.
Dokonało się samowypełnienie (…)”
Lit.: Fragment ze szkicownika 116 (1978-1979), w: E. Kościelak, M. Szafkowska, Jan Berdyszak. Szkice i Rysunki, Wrocław 2012, s. 20.