Jerzy Kossak kształcił się od najmłodszych lat w pracowni dziadka - Juliusza oraz ojca - Wojciecha. Jego twórczość jest kontynuacją rodzinnych tradycji malarstwa prezentującego sceny walk oręża polskiego, w których sylwetki koni są szczególnie eksponowane. Na początku lat 20. XX w. Jerzy wraz z ojcem podróżował po dworach Wielkopolski, gdzie portretował tamtejsze ziemiaństwo. Obrazy Jerzego Kossaka (tak, jak jego dziadka i ojca) do dziś cieszą się dużym powodzeniem. Artysta podejmował tematykę bliską tęsknotom i sentymentom polskiego odbiorcy, utrwalał mit legionów polskich i zwycięskiej wojny z bolszewikami.
Olej, płótno; 95 x 145 cm
Sygnowany czarnym olejem p.d.: Jerzy Kossak 1929
Na krośnie nalepka:
"Muzeum Narodowe we Wrocławiu potwierdza udział w wystawie czasowej ŤPanoramy Wojciecha Kossaka i Jana Stykią |
prezentowanej od 14. 06 do 27. 06. 2000 r. |
Jerzy Kossak, Tadeusz Kościuszko prowadzi
kosynierów pod Racławicami |
(poz. kat. 34)"
Jerzy Kossak kształcił się od najmłodszych lat w pracowni dziadka - Juliusza oraz ojca - Wojciecha. Jego twórczość jest kontynuacją rodzinnych tradycji malarstwa prezentującego sceny walk oręża polskiego, w których sylwetki koni są szczególnie eksponowane. Na początku lat 20. XX w. Jerzy wraz z ojcem podróżował po dworach Wielkopolski, gdzie portretował tamtejsze ziemiaństwo. Obrazy Jerzego Kossaka (tak, jak jego dziadka i ojca) do dziś cieszą się dużym powodzeniem. Artysta podejmował tematykę bliską tęsknotom i sentymentom polskiego odbiorcy, utrwalał mit legionów polskich i zwycięskiej wojny z bolszewikami.