Proweniencja:
– Kolekcja prywatna, Warszawa.
– Kolekcja Franciszka Strzałkowskiego.
– Po 1933 kolekcja Kate Żuk-Skarszewskiej.
– 1904 darowany przez L. Wyczółkowskiego Tadeuszowi Żuk-Skarszewskiemu.
Szymon Tatar Starszy (1828-1913), znany jako Szymek Czarny, był słynnym przewodnikiem tatrzańskim, jednym z głównych przewodników ks. Józefa Stolarczyka i Tytusa Chałubińskiego, pionierów taternictwa i „odkrywców“ Zakopanego. Tatry poznał jako kłusownik, zaś w czasie, kiedy Wyczółkowski zaczął przyjeżdżać do Zakopanego, był już starym człowiekiem, postacią niemal legendarną. Wiadomo, że sędziwy Góral jako przewodnik towarzyszył także artyście; prawdopodobnie w odbytej w 1904 r. wyprawie Wyczółkowskiego, podczas której powstał wielki cykl pejzaży tatrzańskich (por. K. Kulig-Janarek, W. Milewska, Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2003, s. 164-165).
Wyczółkowski wielokrotnie portretował charyzmatycznego Górala o charakterystycznej fizjonomii; m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się pięć rysunkowych portretów Tatara, przedstawionego w różnych ujęciach. W kolekcji MNK znajduje się także inna odbitka oferowanej autoalgrafii (Popiersie górala z dłonią przy ustach – Szymon Tatar), pochodząca ze zbiorów znakomitego kolekcjonera Feliksa Mangghi-Jasieńskiego (nr inw.: MNK III-ryc.-938).
Tadeusz Żuk-Skarszewski (1858-1933), któremu dedykowana jest grafika, był dziennikarzem, powieściopisarzem, tłumaczem, znawcą literatury oraz korespondentem krajowych i zagranicznych dzienników. Był jedną z osobowości młodopolskiego Krakowa, od roku 1908 brał udział w przedstawieniach kabaretu „Zielony Balonik“. Należał do grona bliskich znajomych Wyczółkowskiego, który kilkakrotnie go portretował. Żoną Żuk-Skarszewskiego była Kate, z domu Hadley (1868-1950), pisarka, tłumaczka i dziennikarka. Po wojnie wyjechała do Watford w Wielkiej Brytanii.
autoalgrafia, papier chiński
23,5 x 32,8 cm
sygn. l.d.: t. Żuk Skarszewskiemu | LWyczółkowski | 1904
p.śr. z płyty [sygnatura odwrócona]: LWyczoł
Na zaplecku: Pod tą oprawą znajduje się dedykacja | wdowy po Żuk Skarszewskim – Angeliki Kate Skarszewskiej | dla Franciszka Strzałkowskiego | wuja – Marcin Libicki.
Na odwrotnej stronie zaplecka p.d: Pamiątka od | śp. K. Żuk Skarszewskiej; przy górnej krawędzi owalna drukowana nalepka papierowa: Rahmen Müller | München | Maximiliansplatz 20.
Proweniencja:
– Kolekcja prywatna, Warszawa.
– Kolekcja Franciszka Strzałkowskiego.
– Po 1933 kolekcja Kate Żuk-Skarszewskiej.
– 1904 darowany przez L. Wyczółkowskiego Tadeuszowi Żuk-Skarszewskiemu.
Szymon Tatar Starszy (1828-1913), znany jako Szymek Czarny, był słynnym przewodnikiem tatrzańskim, jednym z głównych przewodników ks. Józefa Stolarczyka i Tytusa Chałubińskiego, pionierów taternictwa i „odkrywców“ Zakopanego. Tatry poznał jako kłusownik, zaś w czasie, kiedy Wyczółkowski zaczął przyjeżdżać do Zakopanego, był już starym człowiekiem, postacią niemal legendarną. Wiadomo, że sędziwy Góral jako przewodnik towarzyszył także artyście; prawdopodobnie w odbytej w 1904 r. wyprawie Wyczółkowskiego, podczas której powstał wielki cykl pejzaży tatrzańskich (por. K. Kulig-Janarek, W. Milewska, Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2003, s. 164-165).
Wyczółkowski wielokrotnie portretował charyzmatycznego Górala o charakterystycznej fizjonomii; m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się pięć rysunkowych portretów Tatara, przedstawionego w różnych ujęciach. W kolekcji MNK znajduje się także inna odbitka oferowanej autoalgrafii (Popiersie górala z dłonią przy ustach – Szymon Tatar), pochodząca ze zbiorów znakomitego kolekcjonera Feliksa Mangghi-Jasieńskiego (nr inw.: MNK III-ryc.-938).
Tadeusz Żuk-Skarszewski (1858-1933), któremu dedykowana jest grafika, był dziennikarzem, powieściopisarzem, tłumaczem, znawcą literatury oraz korespondentem krajowych i zagranicznych dzienników. Był jedną z osobowości młodopolskiego Krakowa, od roku 1908 brał udział w przedstawieniach kabaretu „Zielony Balonik“. Należał do grona bliskich znajomych Wyczółkowskiego, który kilkakrotnie go portretował. Żoną Żuk-Skarszewskiego była Kate, z domu Hadley (1868-1950), pisarka, tłumaczka i dziennikarka. Po wojnie wyjechała do Watford w Wielkiej Brytanii.