Obraz przedstawia autoportret Hofmana, artysty cierpiącego, nękanego przez Furie o wężowych włosach, który marzy o wzniosłej sztuce, uosabianej tu przez skrzydlatego Geniusza przedstawionego na tle pejzażu z Wisłą i wzgórzem wawelskim. W szerszym kontekście jest to zarazem symboliczny wizerunek twórcy borykającego się z własną słabością i lękiem. Prezentowany obraz można zaliczyć do najlepszych wizerunków namalowanych przez artystę w latach 1910-1918, w okresie, w którym intensywnie chłonął normy młodopolskiej ideologii i pozostawał pod przemożnym wpływem symbolistycznej sztuki Jacka Malczewskiego. Kolorystyczna intensywność przedstawionej sceny, plastyczność modelunku postaci i ich bezbłędny rysunek czynią z tego obrazu dzieło wybitne pod względem kolekcjonerskim.