Włodzimierz Przerwa Tetmajer, przyrodni brat Kazimierza, poety, malarstwa uczył się początkowo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u między innymi F. Cynka, a od 1889 roku J. Matejki. Był równocześnie studentem uniwersytetu, a naukę malarstwa uzupełniał w akademii wiedeńskiej i monachijskiej oraz w Academie Colarossi. Jako stypendysta wyjechał do Rzymu, a po powrocie do Krakowa ożenił się z córką bronowickich chłopów i tu zamieszkał od 1895 roku na stałe. Od 1901 roku prowadził szkołę malarstwa dla kobiet. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, oraz współzałożycielem Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana”. Początkowo tworzył w duchu sztuki akademickiej, potem stał się przedstawicielem ludowości w sztuce. Malował śmiałymi, szerokimi pociągnięciami pędzla, najchętniej ukazując podkrakowskie pejzaże i obyczaje tamtejszej wsi. Zajmował się również projektowaniem witraży, polichromią, ilustratorstwem, działalnością publiczną.

15
Włodzimierz TETMAJER (1862 Harklowa - 1923 Kraków)

Szlachcic polski

akwarela, papier; kompozycja w owalu 19 x 14,7 cm na papierze 32 x 27 cm;
sygnowana po prawej stronie: WT;na odwrocie nalepka wystawowa: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie | 1938 | Nr 660 | Autor Włodzimierz Tetmajer | Adres Kraków | Dzieło Szlachcic polski | Rodzaj akwarela Cena

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Włodzimierz Przerwa Tetmajer, przyrodni brat Kazimierza, poety, malarstwa uczył się początkowo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u między innymi F. Cynka, a od 1889 roku J. Matejki. Był równocześnie studentem uniwersytetu, a naukę malarstwa uzupełniał w akademii wiedeńskiej i monachijskiej oraz w Academie Colarossi. Jako stypendysta wyjechał do Rzymu, a po powrocie do Krakowa ożenił się z córką bronowickich chłopów i tu zamieszkał od 1895 roku na stałe. Od 1901 roku prowadził szkołę malarstwa dla kobiet. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, oraz współzałożycielem Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana”. Początkowo tworzył w duchu sztuki akademickiej, potem stał się przedstawicielem ludowości w sztuce. Malował śmiałymi, szerokimi pociągnięciami pędzla, najchętniej ukazując podkrakowskie pejzaże i obyczaje tamtejszej wsi. Zajmował się również projektowaniem witraży, polichromią, ilustratorstwem, działalnością publiczną.