Jacek Malczewski studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1872-75 u F. Szynalewskiego i W. Łuszczkiewicza, 1877-79 u J. Matejki), w paryskiej akademii (1876-77 u E. Lehmanna). Mieszkał w Krakowie, skąd wyjeżdżał do Włoch (1880, 1890, 1906), Azji Mniejszej i Grecji (1884 z wyprawą naukową księcia Karola Lanckorońskiego) i Monachium (1885-1893). Dwa pierwsze lata podczas I wojny światowej mieszkał w Wiedniu. Był profesorem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1896-1921), a w latach 1912-14 jej rektorem. Należał do wiedeńskiej grupy Secession i do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Wystawiał od 1877w kraju i za granicą. Uważany jest obecnie za najwybitniejszego polskiego malarza symbolistę, którego miejsce w historii sztuki wyznaczyły obrazy Melancholia (1894) i Błędne koło (1895-97, oba w Muzeum Narodowym w Poznaniu). Spuścizna Malczewskiego obejmuje ponad dwa tysiące obrazów i wielki zespół rysunków i szkiców.
Ołówek, akwarela, papier; 22 x 28,6 cm
Sygnowany p. d.: J Malczewski;
Na odwrocie okrągła pieczęć czarna: ZE ZBIORÓW MARJI MALCZEWSKIEJ I 62
Jacek Malczewski studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1872-75 u F. Szynalewskiego i W. Łuszczkiewicza, 1877-79 u J. Matejki), w paryskiej akademii (1876-77 u E. Lehmanna). Mieszkał w Krakowie, skąd wyjeżdżał do Włoch (1880, 1890, 1906), Azji Mniejszej i Grecji (1884 z wyprawą naukową księcia Karola Lanckorońskiego) i Monachium (1885-1893). Dwa pierwsze lata podczas I wojny światowej mieszkał w Wiedniu. Był profesorem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1896-1921), a w latach 1912-14 jej rektorem. Należał do wiedeńskiej grupy Secession i do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Wystawiał od 1877w kraju i za granicą. Uważany jest obecnie za najwybitniejszego polskiego malarza symbolistę, którego miejsce w historii sztuki wyznaczyły obrazy Melancholia (1894) i Błędne koło (1895-97, oba w Muzeum Narodowym w Poznaniu). Spuścizna Malczewskiego obejmuje ponad dwa tysiące obrazów i wielki zespół rysunków i szkiców.