Józef Chełmoński kształcił się w Warszawie u W. Gersona oraz w Akademii monachijskiej. Podczas kilkuletniego pobytu w stolicy Bawarii zetknął się z tamtejszym środowiskiem malarzy polskich skupionych wokół J, Brandta oraz M. Gierymskiego. Zainspirowany malarstwem realistycznym słynnych "monachijczyków" udał się do Paryża, gdzie wystawiał na oficjalnych Salonach i wkrótce zdobył rozgłos. Jego pejzaże z bezkresnych stepów Ukrainy oraz sceny rodzajowe rozgrywające się w folwarkach i kresowych miasteczkach zyskały ogromne powodzenie, wiele z nich trafiło do Anglii i Stanów Zjednoczonych. W twórczości artysty znaczną rolę odegrał koń. W przeciwieństwie do wytwornych przedstawień J. Kossaka czy M. Gierymskiego, Chełmoński ukazywał mocne, krępe sylwetki tych zwierząt, stosując często silne skróty perspektywiczne. W 1887 powrócił na stałe do kraju i osiadł we wsi Kuklówka, skąd jeszcze kilkakrotnie wyjeżdżał na Ukrainę, Litwę, Polesie.
a) UKRAIŃSKA DZIEWCZYNA
b) SCENA Z TRZEMA POSTACIAMI
Ołówek, papier; 28,3 x 20,6 cm (w świetle ramy)
Wzdłuż dolnej krawędzi obu rysunków napis piórem,
ad. a): Autentyczność studiów ś. p. ojca mego Józefa Chełmońskiego stwierdzam J. Chełmońska;
ad. b) Autentyczność ś. p. ojca mego Józefa Chełmońskiego pracy stwierdzam Jadwiga Chełmońska
Józef Chełmoński kształcił się w Warszawie u W. Gersona oraz w Akademii monachijskiej. Podczas kilkuletniego pobytu w stolicy Bawarii zetknął się z tamtejszym środowiskiem malarzy polskich skupionych wokół J, Brandta oraz M. Gierymskiego. Zainspirowany malarstwem realistycznym słynnych "monachijczyków" udał się do Paryża, gdzie wystawiał na oficjalnych Salonach i wkrótce zdobył rozgłos. Jego pejzaże z bezkresnych stepów Ukrainy oraz sceny rodzajowe rozgrywające się w folwarkach i kresowych miasteczkach zyskały ogromne powodzenie, wiele z nich trafiło do Anglii i Stanów Zjednoczonych. W twórczości artysty znaczną rolę odegrał koń. W przeciwieństwie do wytwornych przedstawień J. Kossaka czy M. Gierymskiego, Chełmoński ukazywał mocne, krępe sylwetki tych zwierząt, stosując często silne skróty perspektywiczne. W 1887 powrócił na stałe do kraju i osiadł we wsi Kuklówka, skąd jeszcze kilkakrotnie wyjeżdżał na Ukrainę, Litwę, Polesie.