Przybylski Czesław (1880-1936) był architektem, profesorem Politechniki Warszawskiej. Studiował na Politechnice Warszawskiej, Paryżu i Wiedniu. Był członkiem Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości. Zaprojektował m. in. w Warszawie kamienicę Centralnego Towarzystwa Rolniczego, Teatr Polski, kompozycję bruku Rynku Starego Miasta, budynek Państwowego Zakładu Higieny, tzw. Dom bez kantów oraz Dworzec Główny. Początkowo projektował w formach eklektycznych, które ustąpiły wpływom modernistycznym z zachowaniem elementów neoklasycystycznych. Po 1918 r. dążył do uproszczenia formy i ograniczenia detali, podkreślając plan budowli.
M. Szyszko-Bohusz studiował w latach 1921-23 na Wydziale Sztuk Pięknych USB w Wilnie pod kierunkiem F. Ruszczyca, a od 1927 w ASP w Krakowie. W 1929 zamieszkał w Gdańsku, żywo uczestnicząc w miejscowym życiu artystycznym. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1934, w tym też okresie rozpoczął działalność recenzenta i publicysty. Po kampanii wrześniowej 1939 roku był więziony w Oflagu, gdzie portretował współwięźniów i prowadził kursy rysunku i matematyki. W okresie 1945-46 przebywał we Włoszech, po czym osiadł na stale w Anglii. Założył i prowadził Polską Szkołę Malarstwa w Londynie, w której pielęgnowano tradycje Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie. Był dożywotnim prezesem Zrzeszenia Plastyków Polskich w Wielkiej Brytanii; prowadził działalność pedagogiczną, uprawiał publicystykę artystyczną. Podejmował chętnie tematykę religijną, zwłaszcza w późnym okresie. Był laureatem wielu nagród, m. in.: im. A. Jurzykowskiego (USA) i Garb Prize (W. Brytania). Jego prace znajdują się w kościołach i kaplicach londyńskich, muzeach w Warszawie, Gdańsku, Krakowie.
SZKIC DO PORTRETU CZESŁAWA PRZYBYSLKIEGO, 1940 r.
Papier, ołówek;
59,4 x 41,8 cm.
Sygnowany monogramem wiązanym: MB | 1940
Na odwrociu napis ręką artysty "Szkic" | do portretu Cz. Przybylskiego | Marian Szyszko Bohusz
Przybylski Czesław (1880-1936) był architektem, profesorem Politechniki Warszawskiej. Studiował na Politechnice Warszawskiej, Paryżu i Wiedniu. Był członkiem Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości. Zaprojektował m. in. w Warszawie kamienicę Centralnego Towarzystwa Rolniczego, Teatr Polski, kompozycję bruku Rynku Starego Miasta, budynek Państwowego Zakładu Higieny, tzw. Dom bez kantów oraz Dworzec Główny. Początkowo projektował w formach eklektycznych, które ustąpiły wpływom modernistycznym z zachowaniem elementów neoklasycystycznych. Po 1918 r. dążył do uproszczenia formy i ograniczenia detali, podkreślając plan budowli.
M. Szyszko-Bohusz studiował w latach 1921-23 na Wydziale Sztuk Pięknych USB w Wilnie pod kierunkiem F. Ruszczyca, a od 1927 w ASP w Krakowie. W 1929 zamieszkał w Gdańsku, żywo uczestnicząc w miejscowym życiu artystycznym. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1934, w tym też okresie rozpoczął działalność recenzenta i publicysty. Po kampanii wrześniowej 1939 roku był więziony w Oflagu, gdzie portretował współwięźniów i prowadził kursy rysunku i matematyki. W okresie 1945-46 przebywał we Włoszech, po czym osiadł na stale w Anglii. Założył i prowadził Polską Szkołę Malarstwa w Londynie, w której pielęgnowano tradycje Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie. Był dożywotnim prezesem Zrzeszenia Plastyków Polskich w Wielkiej Brytanii; prowadził działalność pedagogiczną, uprawiał publicystykę artystyczną. Podejmował chętnie tematykę religijną, zwłaszcza w późnym okresie. Był laureatem wielu nagród, m. in.: im. A. Jurzykowskiego (USA) i Garb Prize (W. Brytania). Jego prace znajdują się w kościołach i kaplicach londyńskich, muzeach w Warszawie, Gdańsku, Krakowie.