Szkic jest zapewne jedną z koncepcji do obrazu Alchemik Sędziwój i król Zygmunt III – płótna ukończonego przez Matejkę w 1867 roku (olej, deska, 73 x 130 cm; Muzeum Sztuki w Łodzi). Ogranicza się do rozplanowania postaci z prawej strony obrazu. W centrum znalazł się Zygmunt III Waza, za którym widzimy zarys dwóch siedzących postaci męskich. Całość kompozycji z prawej strony zamyka postać stojącego błazna z zaciekawieniem wyglądającego zza króla.
Rysunek znacząco różni się od finalnej kompozycji obrazu oraz późniejszego szkicu, prezentowanego na aukcji Agra-Art w październiku 2017 roku.
Rysunek nawiązuje do historii Michała Sędziwoja (1566-1646) – absolwenta Akademii Krakowskiej zajmującego się alchemią. Był autorem wydanego w 1604 r. Novum Lumen Chymicum – De Lapide Philosophorum, niezwykle cenionego w Zachodniej Europie dzieła, które zostało przełożone na wiele języków europejskich. Przedstawił on w nim wynik swoich badań alchemicznych prowadzonych nad powietrzem i jego rolą w procesach oddychania i spalania. Według Sędziwoja powietrze zawierało cibus vitae. Dziś wiemy, że ów „pokarm życia“ to tlen.
ołówek, papier
12,7 x 18,3 cm (w świetle passe-partout)
sygn. na dole na środku: JM.; p.d. numer (ołówkiem): 22
Szkic jest zapewne jedną z koncepcji do obrazu Alchemik Sędziwój i król Zygmunt III – płótna ukończonego przez Matejkę w 1867 roku (olej, deska, 73 x 130 cm; Muzeum Sztuki w Łodzi). Ogranicza się do rozplanowania postaci z prawej strony obrazu. W centrum znalazł się Zygmunt III Waza, za którym widzimy zarys dwóch siedzących postaci męskich. Całość kompozycji z prawej strony zamyka postać stojącego błazna z zaciekawieniem wyglądającego zza króla.
Rysunek znacząco różni się od finalnej kompozycji obrazu oraz późniejszego szkicu, prezentowanego na aukcji Agra-Art w październiku 2017 roku.
Rysunek nawiązuje do historii Michała Sędziwoja (1566-1646) – absolwenta Akademii Krakowskiej zajmującego się alchemią. Był autorem wydanego w 1604 r. Novum Lumen Chymicum – De Lapide Philosophorum, niezwykle cenionego w Zachodniej Europie dzieła, które zostało przełożone na wiele języków europejskich. Przedstawił on w nim wynik swoich badań alchemicznych prowadzonych nad powietrzem i jego rolą w procesach oddychania i spalania. Według Sędziwoja powietrze zawierało cibus vitae. Dziś wiemy, że ów „pokarm życia“ to tlen.