Postać i dzieło wielkiego artysty, rzeźbiarza Wita Stwosza (ok. 1447-1533) zawsze fascynowały Matejkę, będąc dlań niewyczerpanym źródłem inspiracji. Od dzieciństwa rysował fragmenty ołtarza w kościele Mariackim i innych jego krakowskich rzeźb, a w roku 1855, jeszcze w czasie nauki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, namalował wizerunek Wita Stwosza jako dziecka ze snycerskim nożykiem w ręku.
Później, w latach 1859-1860, w czasie studiów w Monachium, artysta rysował Wita Stwosza z wnuczką, notując różne pomysły i warianty kompozycyjne do zamierzonego, większego obrazu (rysunki, m.in. w zbiorach Domu Matejki w Krakowie). W latach 1862 i 1863 wykonał jeszcze dwa szkice olejne (dziś zaginione). Sam obraz – znany jako Ociemniały Wit Stwosz z wnuczką (zbiory MNW) – Matejko ukończył we wrześniu 1865 i jeszcze w tym samym roku pokazał go na wystawie w Krakowie, a cały dochód z biletów i sprzedaży fotografii dzieła przeznaczył na restaurację ołtarza Wita Stwosza w bazylice Mariackiej.
Obraz przedstawia Wita Stwosza jako dotkniętego przez los starca. Po powrocie w roku 1496 do Norymbergii artysta, uwikłany w sprawę fałszerstwa weksli, został skazany na infamię i napiętnowanie.
SZKIC DO OBRAZU „OCIEMNIAŁY WIT STWOSZ Z WNUCZKĄ“, 1859-1860 (awers)
ołówek, papier
16 x 10,5 cm
sygn. p.d.: JM; ponadto p.g.: .I
SZKIC KOMPOZYCYJNY DO NIEWIADOMEGO OBRAZU (rewers)
(Sejm w Gąsawie [?]); ołówek
Postać i dzieło wielkiego artysty, rzeźbiarza Wita Stwosza (ok. 1447-1533) zawsze fascynowały Matejkę, będąc dlań niewyczerpanym źródłem inspiracji. Od dzieciństwa rysował fragmenty ołtarza w kościele Mariackim i innych jego krakowskich rzeźb, a w roku 1855, jeszcze w czasie nauki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, namalował wizerunek Wita Stwosza jako dziecka ze snycerskim nożykiem w ręku.
Później, w latach 1859-1860, w czasie studiów w Monachium, artysta rysował Wita Stwosza z wnuczką, notując różne pomysły i warianty kompozycyjne do zamierzonego, większego obrazu (rysunki, m.in. w zbiorach Domu Matejki w Krakowie). W latach 1862 i 1863 wykonał jeszcze dwa szkice olejne (dziś zaginione). Sam obraz – znany jako Ociemniały Wit Stwosz z wnuczką (zbiory MNW) – Matejko ukończył we wrześniu 1865 i jeszcze w tym samym roku pokazał go na wystawie w Krakowie, a cały dochód z biletów i sprzedaży fotografii dzieła przeznaczył na restaurację ołtarza Wita Stwosza w bazylice Mariackiej.
Obraz przedstawia Wita Stwosza jako dotkniętego przez los starca. Po powrocie w roku 1496 do Norymbergii artysta, uwikłany w sprawę fałszerstwa weksli, został skazany na infamię i napiętnowanie.