Malarka, rzeźbiarka, grafik i scenograf. Studia artystyczne odbyła w latach 1929-35 w krakowskiej ASP w pracowni rzeźby X. Dunikowskiego. W 1932 r. wstąpiła do Grupy Krakowskiej, ugrupowania o awangardowym profilu artystycznym i lewicującej ideologii. W 1937 r. odbyła studyjną podróż do Paryża. Od 1946 r. należała do Grupy Młodych Plastyków, występującej od 1957 r. jako reaktywowana, druga Grupa Krakowska. Kilkakrotnie wyjeżdżała do Paryża i zwiedzała Włochy. Od 1934 r. współpracowała z teatrem Cricot prowadzonym przez swego brata Józefa Jaremę. Projektowała dla niego kostiumy i oprawę scenograficzną. W swej sztuce badała wzajemne relacje ludzkich sylwetek w przestrzeni, skomplikowane i dynamiczne prezentując je w powstałych w latach 1951 56 cyklach: "Postacie", "Figury", "Głowy" i "Chwyty". Z tym obszarem artystycznych poszukiwań wiąże się prezentowana praca przedstawiająca dwie stojące postacie: kobiecą i męską, naszkicowane delikatnym, płynnym konturem i dookreślone łączącymi je plamami czerni i bieli. Stanowi ona również świadectwo żywych kontaktów artystki z teatrem, kiedy w latach 1956-57 związała się z eksperymentalnym teatrem Cricot 2 stworzonym przez T. Kantora.
Obraz reprodukowany był w katalogu A. Michalaka (konsultacje A. Król) "Andrzej Wróblewski. Kolekcja Pakoska", Toruń 2003, str. 42.
monotypia, 18 x 9 ( w świetle passe partout)
nie sygnowany
na odwrociu napis: Maria Jarema, 1956, monotypia / Szkic kostiumowy do / " Mątwy" Witkiewicza
Malarka, rzeźbiarka, grafik i scenograf. Studia artystyczne odbyła w latach 1929-35 w krakowskiej ASP w pracowni rzeźby X. Dunikowskiego. W 1932 r. wstąpiła do Grupy Krakowskiej, ugrupowania o awangardowym profilu artystycznym i lewicującej ideologii. W 1937 r. odbyła studyjną podróż do Paryża. Od 1946 r. należała do Grupy Młodych Plastyków, występującej od 1957 r. jako reaktywowana, druga Grupa Krakowska. Kilkakrotnie wyjeżdżała do Paryża i zwiedzała Włochy. Od 1934 r. współpracowała z teatrem Cricot prowadzonym przez swego brata Józefa Jaremę. Projektowała dla niego kostiumy i oprawę scenograficzną. W swej sztuce badała wzajemne relacje ludzkich sylwetek w przestrzeni, skomplikowane i dynamiczne prezentując je w powstałych w latach 1951 56 cyklach: "Postacie", "Figury", "Głowy" i "Chwyty". Z tym obszarem artystycznych poszukiwań wiąże się prezentowana praca przedstawiająca dwie stojące postacie: kobiecą i męską, naszkicowane delikatnym, płynnym konturem i dookreślone łączącymi je plamami czerni i bieli. Stanowi ona również świadectwo żywych kontaktów artystki z teatrem, kiedy w latach 1956-57 związała się z eksperymentalnym teatrem Cricot 2 stworzonym przez T. Kantora.
Obraz reprodukowany był w katalogu A. Michalaka (konsultacje A. Król) "Andrzej Wróblewski. Kolekcja Pakoska", Toruń 2003, str. 42.