Reżyser, twórca heppeningów, malarz, scenograf, pisarz, teoretyk sztuki, aktor we własnych przedstawieniach, wykładowca krakowskiej ASP i Akademi w Hamburgu. W latach 1934 - 1939 studiował w krakowskiej ASP u Karola Frycza malarza i scenografa oraz malarstwo u prof. Władyslawa Jarockiego. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego oraz eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 Teatru Cricot 2 w Krakowie. Od roku 1945 był współzałożycielem i członkiem Grupy Młodych Plastyków. Przyczynił się do reaktywowania przedwojennej Grupy Krakowskiej. Z jego inicjatywy powstała Galeria Krzysztofory. Był współtwórcą I Wystawy Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948). W 1955 r. odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości plastycznej główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel. Sławę przyniosly mu realizacje teatralne, tak wczesne inspirowane tekstami Stanisława Wyspiańskiego i Stanisława Ignacego Witkiewicza ( "Wariat i zakonnica", "Szewcy") jak i poźniejsze tworzone pod wpływem prozy Bruno Schultza i odwołujące się do jego biografii ("Teatr śmierci:Umarła klasa", "Wielopole, Wielopole", "Niech szczezną Artyści").