Był uczniem Rafała Hadziewicza w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1860-1869). Otrzymał stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, które umożliwiło mu wyjazd na dalsze studia za granicą. W latach 1870-1873 kształcił się w Akademii w Monachium pod kierunkiem Alexandra Strähubera, Hermanna Anschütza i Ottona Seitza. Następnie studiował u Luigi Cochettiego w Akademii Św. Łukasza w Rzymie, a w latach 1874-1875 w École des Beaux-Arts w Paryżu, gdzie był uczniem Alexandra Cabanela. Z Paryża, gdzie osiadł na dłużej, kilkakrotnie wyjeżdżał do Włoch, Londynu i Holandii. Brał udział w Salonach paryskich, a jego obrazy utrzymane w duchu malarstwa akademickiego, były zauważane przez krytykę. Szczególnym powodzeniem cieszyły się zwłaszcza akty, często przedstawiane w orientalnej, "haremowej“ scenerii. Malował także sceny rodzajowe, czasem pejzaże, a przede wszystkim portrety. W 1882 portretował np. C.K. Norwida, z którym był blisko zaprzyjaźniony (w zbiorach MN w Warszawie). W swej twórczości sięgał też do wątków literackich, malując motywy zaczerpnięte z dramatów W. Szekspira czy polskiej poezji romantycznej. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie (1885-1894), a później przeniósł się do Częstochowy, gdzie pracował dla klasztoru jasnogórskiego i prowadził własną szkołę malarską. W 1895 wyjeżdżał jeszcze na Krym i Podole. W 1902 zamieszkał ponownie w Warszawie.