Bibliografia: J. Wegner, Józef Chełmoński w świetle korespondencji [w:] Źródła do dziejów sztuki polskiej, t. VI, Wrocław 1953, s. 59; J. Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860 - 1914, Wrocław 1969, s. 49; Józef Chełmoński. 1849 - 1914. [Katalog wystawy monograficznej], t. I, opr. T. Matuszczak, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1987, s. 47-48; T. A. Pruszak, Szaser francuski Józefa Chełmońskiego [w:] Gazeta Antykwaryczna, 2003, s. 28 - 29
obraz posiada opinię Adama Konopackiego
na odwrocie papierowa naklejka z Salonu Sztuki Stanisława Kulikowskiego w Warszawie oraz odręczny napis: `Zaświadczam niniejszym, że Chełmoński | podczas swego pobytu w Paryżu robił | sporo rysunków piórem i ołówkiem, a także | akwarel dla "Ilustration". Między innemi | wykonał cykl Kawaleryi francuskiej i | akwarelka niniejsza do tego cyklu należy, | jak również ta, z której reprodukcję do - | łączono. Komentarz ten piszę ze względu | że ten fragment twórczości Chełmońskiego | jest mało znany. | Stanisław Kulikowski` (reprodukcja o której wspomina Kulikowski nie zachowała się)
Był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy pejzażystów 2 połowy XIX i początku XX w. Jego pierwszym nauczycielem był ojciec. Studia malarskie rozpoczął w Klasie Rysunkowej w Warszawie (w latach 1867 - 1871) oraz w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona. W latach 1871 - 1874 studiował w monachijskiej Akademii u A. Strähubera i H. Anschütza. W Monachium związany był z polską kolonią artystyczną skupioną wokół J. Brandta i M. Gierymskiego. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu, z którym wystawiał. Malował sceny rodzajowe, pędzące końskie zaprzęgi, krajobrazy. W latach 1875 - 87 mieszkał w Paryżu. Powrót do kraju w 1889 roku i ponowne zetknięcie się z rodzinną przyrodą wpłynęły na zmianę tematyki obrazów artysty. Malował liryczne, nastrojowe pejzaże i widoki inspirowane krajobrazami Mazowsza, Podola i Ukrainy, które zwiedził podczas podróży w latach 1872 i 1874/75. Utrzymywał bliskie kontakty ze Stanisławem Witkiewiczem i Adamem Chmielowskim, z którymi dzielił wynajmowaną w gmachu Hotelu Europejskiego pracownię. Obrazy artysty można oglądać we wszystkich najważniejszych muzeach w Polsce, są także ozdobą wielu kolekcji prywatnych w Polsce, Europie i Stanach Zjednoczonych
akwarela, gwasz, ołówek/karton, 58 x 42 cm
sygnowany l. d.: `JÓZEF CHEŁMOŃSKI`
Bibliografia: J. Wegner, Józef Chełmoński w świetle korespondencji [w:] Źródła do dziejów sztuki polskiej, t. VI, Wrocław 1953, s. 59; J. Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860 - 1914, Wrocław 1969, s. 49; Józef Chełmoński. 1849 - 1914. [Katalog wystawy monograficznej], t. I, opr. T. Matuszczak, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1987, s. 47-48; T. A. Pruszak, Szaser francuski Józefa Chełmońskiego [w:] Gazeta Antykwaryczna, 2003, s. 28 - 29
obraz posiada opinię Adama Konopackiego
na odwrocie papierowa naklejka z Salonu Sztuki Stanisława Kulikowskiego w Warszawie oraz odręczny napis: `Zaświadczam niniejszym, że Chełmoński | podczas swego pobytu w Paryżu robił | sporo rysunków piórem i ołówkiem, a także | akwarel dla "Ilustration". Między innemi | wykonał cykl Kawaleryi francuskiej i | akwarelka niniejsza do tego cyklu należy, | jak również ta, z której reprodukcję do - | łączono. Komentarz ten piszę ze względu | że ten fragment twórczości Chełmońskiego | jest mało znany. | Stanisław Kulikowski` (reprodukcja o której wspomina Kulikowski nie zachowała się)
Był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy pejzażystów 2 połowy XIX i początku XX w. Jego pierwszym nauczycielem był ojciec. Studia malarskie rozpoczął w Klasie Rysunkowej w Warszawie (w latach 1867 - 1871) oraz w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona. W latach 1871 - 1874 studiował w monachijskiej Akademii u A. Strähubera i H. Anschütza. W Monachium związany był z polską kolonią artystyczną skupioną wokół J. Brandta i M. Gierymskiego. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu, z którym wystawiał. Malował sceny rodzajowe, pędzące końskie zaprzęgi, krajobrazy. W latach 1875 - 87 mieszkał w Paryżu. Powrót do kraju w 1889 roku i ponowne zetknięcie się z rodzinną przyrodą wpłynęły na zmianę tematyki obrazów artysty. Malował liryczne, nastrojowe pejzaże i widoki inspirowane krajobrazami Mazowsza, Podola i Ukrainy, które zwiedził podczas podróży w latach 1872 i 1874/75. Utrzymywał bliskie kontakty ze Stanisławem Witkiewiczem i Adamem Chmielowskim, z którymi dzielił wynajmowaną w gmachu Hotelu Europejskiego pracownię. Obrazy artysty można oglądać we wszystkich najważniejszych muzeach w Polsce, są także ozdobą wielu kolekcji prywatnych w Polsce, Europie i Stanach Zjednoczonych