Głownia dług. 80,5 cm, szer. na zastawie 2,7 cm, z wygięciem ok. 4,8 cm, z grzbietem charakterystycznym dla głowni austriackich w formie okrągłego wałka przechodzącego w ość pióra, zeszlifowana i ścięta skośnie na sztychu. Do jej wykonania wykorzystano zapewne głownię oficerskiej szabli kawaleryjskiej wz. 1845. Wierzch wałka przy nasadzie rękojeści został płasko spiłowany i zawiera mocno zatarty i dość nierówno wybity, częściowo tylko czytelny, napis będący zapewne nazwą firmy w której dokonano przeróbki głowni: " SOKEL...HITZ" (?).
Oprawa rękojeści odlana z mosiądzu, srebrzona. Trzon rękojeści zdobiony cyzelowanym ornamentem w formie karpiej łuski, z dwiema rozetkami kwiatowymi naśladującymi główki nitów. Głowica trzonu wykonana w formie męskiej głowy nakrytej lwią skórą, przedstawiającej zapewne Heraklesa.
Jelec odlany podobnie jak trzon rękojeści z mosiądzu i srebrzony, z esowatymi ramionami, cyzelowanymi w kształcie głów gryfów lub orłów. Przednie ramie zagięte ku górze, połączone jest z głowicą spłaszczonym łańcuszkiem. Wąsy jelca wykonane są w formie szerokich, owalnych tarczek ozdobionych cyzelowanym motywem wiciowo - roślinnym.
Pochwa drewniana, pokryta czarną skórą, wykonana zapewne już w II poł. XX wieku, z oryginalnymi okuciami i ryfkami ze srebrzonej blachy mosiężnej. Okucia zdobione są repusowanym i cyzelowanym ornamentem geometryczno - roślinnym. Dolne okucie zakończone płaską ostrogą. Poniżej górnego okucia umieszczone są dwie ryfki, wykonane w formie lwich łap obejmujących pochwę, z ruchomymi kółkami do przypięcia rapci.
Tego typu dekoracyjne szable, naśladujące szable z XVIII i pocz. XIX wieku wykonywane były na potrzeby kręgów szlachty i arystokracji węgierskiej w II poł. XIX wieku i używane do węgierskiego stroju narodowego, podobnie jak naśladownictwa polskich karabel na terenach Galicji do stroju polskiego.