Głownia stalowa dług. 824 mm, szer. na zastawie - 35 mm, grub. - 5 mm, z krzywizną - 15 mm, zakończona krótkim, obosiecznym piórem ze sztychem przygrzbietowym. Nasada wydzielona na obu płazach wydatnym progiem od strony ostrza. Powierzchnia płazów wklęsło szlifowana w jedną szeroką bruzdę i dwie wąskie, przygrzbietowe strudziny nierównej długości.
Na zastawie zewnętrznego płazu umieszczony jest trawiony herb Cesarstwa: dwugłowy, koronowany Orzeł pod koroną cesarską, z herbem Moskwy na piersiach. Na wewnętrznym płazie widnieje ryty monogram "H II" (Nikałaj II) pod cesarską koroną. Na grzbiecie głowni umieszczony jest ryty napis - "áčÄí. éź. ?Ä?ź. " (Złatoust Fabryka Broni). Na nasadzie, na wewnętrznym płazie wybite dwie litery "A".
Rękojeść zamknięta, jelec z pojedynczym płaskim kabłąkiem, zdobionym po obu stronach cyzelowanym reliefem w formie laurowych liści. Głowica nachylona ku przodowi, z kapturkiem ozdobionym wzdłuż krawędzi ornamentem w kształcie wieńca z gałązek lauru oraz okrągłym medalionem z cesarskim monogramem "H II" pod koroną. Uchwyt rękojeści karbowany, wykonany z ciemnobrązowej masy ebonitowej.
Pochwa dług. 835 mm, szer. 45 mm, drewniana, obciągnięta czarną skórą, z dwoma okuciami z blachy mosiężnej, ze śladami złoceń. Górne okucie szyjki zakończone jest wypukłym pierścieniem z antabką do przesunięcia rzemyka. Poniżej ryfka z wypukłego pierścienia z ogniwkiem i ruchomym koluszkiem, założona odwrotnie.
Szable tego wzoru używane były również w formacjach polskich tworzonych przy armii rosyjskiej w czasie I wojny światowej, oraz w Wojsku Polskim w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości.