Głownia stalowa, niklowana, dług. 74,5 cm, szer. przy nasadzie 3 cm, z wygięciem na 3,2 cm, wklęsło szlifowana w szeroką bruzdę na obu płazach. Na szerokiej nasadzie wydzielonej wyraźnym progiem, po stronie zewnętrznej, wybita jest dość niestarannie nazwa fabryki „ЗЛАТОУСТ” pod nią data „1873”, po stronie wewnętrznej w podobny sposób trzy cechy kontrolne: litery „M”, „L”, trzecia nieczytelna, w kręgach. Oprawa rękojeści mosiężna, zamknięta. Jelec z pojedynczym kabłąkiem, zdobiony cyzelowanym ornamentem reliefowym w formie liści lauru. Tylne ramię pochylone ku dołowi, zakończone łezką w formie oczka. Głowica owalna, nakręcana na trzpień głowni, zdobiona na wierzchu rozetką z motywem kwiatowym Kapturek ozdobiony na krawędzi ornamentem z liści laurowych oraz owalnym medalionem wypełnionym groszkowanym tłem. Brak w nim monogramu cesarza Mikołaja II wskazuje iż oprawa była wykonana już po rewolucji lutowej, w okresie sprawowania władzy przez Rząd Tymczasowy. Trzon rękojeści wykonany z brązowego ebonitu.
Pochwa drewniana, pokryta ciemnobrązową skórą, ze szwem na grzbiecie. Szyjka z blachy mosiężnej, zakończona wypukłym pierścieniem z antabką po wewnętrznej stronie. Ryfka w kształcie mosiężnego pierścienia, mocowanego dodatkową wkrętką. Utrącony zapewne pierścień po stronie brzuśca, został zastąpiony przylutowaną rurką, w której umieszczone jest kółko nośne. Trzewik z blachy mosiężnej, mocowany do pochwy po stronie zewnętrznej miedzianą spinką.
Stosunkowo krótka, niklowana głownia wskazuje iż szabla wykonana została dla oficera piechoty. Nie wykluczone iż mogła być noszona jako „szaszka” w skórzanej pochwie, jak też po wymianie pochwy na metalową jako szabla wz. 1913 do munduru wyjściowego. Brak monogramu Mikołaja II, stosunkowo gorsze wykonanie dekoracji rękojeści jak też samej pochwy sugeruje iż szabla wykonana została już w końcowym okresie wojny, w 1917 roku po rewolucji lutowej.
Materiał: stal, mosiądz, skóra, drewno, ebonit.
Wymiary: dług. całk. W pochwie - 90 cm, bez pochwy 88,5 cm.
Waga w pochwie - 1079 g; bez pochwy - 844 g.
Głownia stalowa, niklowana, dług. 74,5 cm, szer. przy nasadzie 3 cm, z wygięciem na 3,2 cm, wklęsło szlifowana w szeroką bruzdę na obu płazach. Na szerokiej nasadzie wydzielonej wyraźnym progiem, po stronie zewnętrznej, wybita jest dość niestarannie nazwa fabryki „ЗЛАТОУСТ” pod nią data „1873”, po stronie wewnętrznej w podobny sposób trzy cechy kontrolne: litery „M”, „L”, trzecia nieczytelna, w kręgach. Oprawa rękojeści mosiężna, zamknięta. Jelec z pojedynczym kabłąkiem, zdobiony cyzelowanym ornamentem reliefowym w formie liści lauru. Tylne ramię pochylone ku dołowi, zakończone łezką w formie oczka. Głowica owalna, nakręcana na trzpień głowni, zdobiona na wierzchu rozetką z motywem kwiatowym Kapturek ozdobiony na krawędzi ornamentem z liści laurowych oraz owalnym medalionem wypełnionym groszkowanym tłem. Brak w nim monogramu cesarza Mikołaja II wskazuje iż oprawa była wykonana już po rewolucji lutowej, w okresie sprawowania władzy przez Rząd Tymczasowy. Trzon rękojeści wykonany z brązowego ebonitu.
Pochwa drewniana, pokryta ciemnobrązową skórą, ze szwem na grzbiecie. Szyjka z blachy mosiężnej, zakończona wypukłym pierścieniem z antabką po wewnętrznej stronie. Ryfka w kształcie mosiężnego pierścienia, mocowanego dodatkową wkrętką. Utrącony zapewne pierścień po stronie brzuśca, został zastąpiony przylutowaną rurką, w której umieszczone jest kółko nośne. Trzewik z blachy mosiężnej, mocowany do pochwy po stronie zewnętrznej miedzianą spinką.
Stosunkowo krótka, niklowana głownia wskazuje iż szabla wykonana została dla oficera piechoty. Nie wykluczone iż mogła być noszona jako „szaszka” w skórzanej pochwie, jak też po wymianie pochwy na metalową jako szabla wz. 1913 do munduru wyjściowego. Brak monogramu Mikołaja II, stosunkowo gorsze wykonanie dekoracji rękojeści jak też samej pochwy sugeruje iż szabla wykonana została już w końcowym okresie wojny, w 1917 roku po rewolucji lutowej.