Głownia stalowa (prod. firmy Eiskhorn?) dług. 855 mm, szer. 35 mm, grubość przy trzonie 7 mm, z wygięciem 40 mm, wklęsło szlifowana w szeroką bruzdę, zakończona płaskim szerokim piórem o sztychu wprowadzonym w 1880 i zwanym "Pandurspitze" nawiązującym do wojen toczonych z Austrią w 1 poł. XVIII w. Powierzchnia obu płazów zdobiona jest płytko trawionym ornamentem roślinnym, pomiędzy którym widnieją panoplia z broni drzewcowej. Wśród dekoracji, na zewnętrznym płazie umieszczony jest monogram "FWR" pod korona królewską. Na wewnętrznym płazie wśród ornamentów znajduje się, słabo widoczny, wysmukły Orzeł pruski z koronie, z berłem i jabłkiem w szponach. Oprawa rękojeści mosiężna. Jelec krzyżowo kabłąkowy z szerokimi, kwadratowymi wąsami zdobionymi po stronie zewnętrznej dwiema skrzyżowanymi lufami armatnimi i kabłąkiem z charakterystycznym dla pruskich szabel wybrzuszeniem w górnej części. Trzon rękojeści drewniany, karbowany z wybrzuszeniem pośrodku, pokryty szarym jaszczurem ( dużymi ubytkami), opleciony podwójnym skręconym drutem. Głowica rękojeści w formie lwiej głowy przechodząca w długi warkocz z dwoma skrzydełkami obejmującymi trzon rękojeści, zdobionymi roślinnym ornamentem.
Szabla oparta była na wprowadzonej w 1848 szabli dla oficerów artylerii polowej, używanym już wcześniej przez oficerów artylerii pieszej, zwanej od lwiej głowy zdobiącej głowicę rękojeści "löwenkopfsäbel". Ponieważ mogli ją również nosić poza służbą starsi podoficerowie zwana była również "wachtmeister - model". Była również używana, tylko bez wizerunku skrzyżowanych luf armatnich na wąsach jelca przez oficerów - lekarzy weterynarii, stąd jej kolejna nazwa "Roüarzt-Säbel".