Głownia stalowa, długości 747 mm, szerokości przy nasadzie 31 cm, z wygięciem 33 mm, obustronnie wklęsło szlifowana w pojedyncze, szerokie zbrocze, zakończone krótkim, obosiecznym piórem z zaznaczoną ością i centrycznym sztychem.
Oprawa rękojeści stalowa, będąca nieznacznie zmodyfikowaną oprawą szabli artylerii wz. 1848. Jelec krzyżowo-kabłąkowy z dwoma szerokimi, owalnie zakończonymi wąsami. Kabłąk z charakterystycznym wybrzuszeniem, bez wycięcia na temblak. Głowica owalna z długim warkoczem i dwoma uszami przy nim. Na głowicy płaska nakrętka mocująca trzon rękojeści na trzpieniu głowni. Trzon rękojeści drewniany, masywny, nacinany w 12 karbów.
Oferowana szabla stanowi ostatnie stadium modyfikacji długiego ciągu szabel pruskich, wywodzących się od angielskiej szabli lekkiej kawalerii wz. 1796, używanego w pruskiej kawalerii od 1808 roku, i wprowadzonej na uzbrojenie jako szabla wz. 1811 tzw. blücherówka.
Jej oficjalna nazwa początkowo brzmiała "szabla artylerii nowego wzoru". Później nazwano ją "szablą dla konnych", na samym zaś końcu "szablą szeregowych". Drewniany trzon rękojeści wskazuje iż szabla używana była w okresie I wojny Światowej.