Głownia stalowa, masywna, dług. 855 mm, szer. przy nasadzie 31 mm, grubości przy nasadzie 9 mm, z krzywizną ok. 40 mm. Powierzchnia głowni wklęsło szlifowana na całej szerokości, z wydatnym obosiecznym piórem wydzielonym młotkiem i zakończonym ukośnie ściętym, decentrycznym sztychem z pazurem. Zastawa ozdobiona trawionym i rytym dekorem naśladującym francuskie wzory z II poł. XVIII wieku. Na grzbiecie umieszczona na wzór głowni francuskich nazwa firmy Tietze l Breslau. Oprawa rękojeści mosiężna, krzyżowo kabłąkowa. Kabłąk zagięty pod kątem prostym, w górnej części lekko wybrzuszony i rozszerzony, ze sfazowanymi krawędziami. Jelec płaski z dwoma szerokimi, zaokrąglonymi wąsami, z tylnym ramieniem zakończonym okrągłą, zwiniętą w spiralę łezką. Na zewnętrznym wąsie umieszczona jest, wykona-na w srebrze plakietka w formie gwardyjskiej ośmioramiennej, promienistej gwiazdy z wizerunkiem Czarnego Orła pruskiego oraz otaczającym go napisem SUUM CUIQUE, obecnie mocno obitym i zatartym. Głowica owalna, przechodząca w długi warkocz, ozdobiona wzdłuż krawędzi rytymi, prostymi liniami. Trzon rękojeści drewniany, karbowany, pokryty czarną skóra i owinięty skręconym mosiężnym drutem. Pochwa dług. 887 mm, wykonana z grubej blachy mosiężnej, zakończona stalową ostrogą. Szyjka zakończona mosiężną, płaską kryzą kołnierza z krótkim żelaznym wodzidłem uzupełnionym krótkimi, świeżo uzupełnionymi drewnianymi trzaskami. Przy pochwie dwie płaskie, szerokie ryfki, ozdobione na krawędziach wypukłymi liniami, z masywnymi ogniwkami, w których osadzone są ruchome kółka nośne. Oferowana szabla stanowi niezwykle ciekawy okaz nieregulaminowej broni, wykonanej w prywatnej firmie Johanna Christiana Tietze w Breslau, naśladujący szable francuskich strzelców konnych gwardii. Szabla łączy w sobie cechy broni francuskiej z pocz. XIX wieku takie jak mosiężne oprawy rękojeści, pokryte mosiężną blachą pochwy z charakterystycznymi ryfkami, z cecha-mi szabel pruskich huzarów z II poł. XVIII wieku, takimi jak: wybrzuszony w górnej części kabłąk, głownia z wydatnym piórem zakończonym ściętym, decentrycznym sztychem występującym często zwłaszcza przy szablach pułków tzw. "bośniaków" i "towarzyszy". Jednocześnie uwidoczniają się przy niej już cechy wprowadzanej w armii pruskiej szabli angielskiej wz. 1796 w postaci szerokich, owalnych wąsów. Również sylwetka Orła na gwardyjskiej gwieździe jest jaszcze w typie wizerunku na gwiazdach gwardyjskich z XVIII wieku. Wszystko to pozwala mniemać, iż szabla powstała w latach 1808-1815 tj. okresie gorączkowego odtwarzania i reorganizowania armii pruskiej po klęsce w wojnie 1806-1807 roku, jako pozornego sojusznika Francji. Zapewne była też przejawem uznania dla francuskiej broni siecznej, z która jej posiadacz zetknął się w trakcie kampanii wojennych. Przejawy tego uznania w armii pruskiej można zaobserwować jeszcze w trakcie kampanii 1813-1815, skoro po jej zakończeniu dwa czołowe regimenty pruskie zostały przezbrojone w zdobyte w magazynach francuskich szable lekkiej jazdy AN XI.