Autor obrazów z nurtu abstrakcji geometrycznej. Koncepcja artystyczna Andrzeja Gieragi ma swoje źródła m.in. w teorii unizmu Władysława Strzemińskiego i teorii konstruktywizmu. Artysta używa podobrazi w kształtach uznawanych za doskonałe – są nimi kwadrat i koło. Jego twórczość można podzielić na dwa etapy, których cezurą jest początek lat 90. XX wieku. Do tego czasu artysta tworzył obrazy w czarno-białych tonacjach podkreślone fakturalną strukturą. Po tym czasie w malarstwie Gieragi pojawia się kolor i inna reliefowa struktura dająca możliwość wprowadzenia do dzieła nowego elementu jakim jest światło o czym wspomina Bożena Kowalska – wybitna krytyczka sztuki zajmującą się w szczególności nurtem abstrakcji geometrycznej. Gieraga dąży do osiągnięcia harmonii w swoich obrazach wprowadzeniem nowego, niestabilnego elementu jakim jest właśnie światło może ją zakłócić o czym wspomina Grzegorz Sztabiński „Światło cechuje jednak niezwykła zmienność. Dlatego artyści dążący do osiągnięcia harmonii w swych dziełach obawiali się go, dążyli do ujednolicenia lub ograniczenia jego modyfikacji. Gieraga, jak pisałem, pragnie równowagi, ale wciąż poddaje ją ryzyku konfrontacji z tym, co może ją zakłócić”.
Andrzej Gieraga studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie od 1987 roku pełnił funkcje prorektora. Od 1992 roku profesor zwyczajny, a od 1994 roku również profesor na Politechnice Radomskiej w Katedrze Sztuki.
akryl, płyta; 30 x 30 cm;
sygn., dat. i opisany na odwrocie: ANDRZEJ GIERAGA / SYMETRYCZNY / AKRYL, PŁYTA / 30 x 30 (flamastrem).
Autor obrazów z nurtu abstrakcji geometrycznej. Koncepcja artystyczna Andrzeja Gieragi ma swoje źródła m.in. w teorii unizmu Władysława Strzemińskiego i teorii konstruktywizmu. Artysta używa podobrazi w kształtach uznawanych za doskonałe – są nimi kwadrat i koło. Jego twórczość można podzielić na dwa etapy, których cezurą jest początek lat 90. XX wieku. Do tego czasu artysta tworzył obrazy w czarno-białych tonacjach podkreślone fakturalną strukturą. Po tym czasie w malarstwie Gieragi pojawia się kolor i inna reliefowa struktura dająca możliwość wprowadzenia do dzieła nowego elementu jakim jest światło o czym wspomina Bożena Kowalska – wybitna krytyczka sztuki zajmującą się w szczególności nurtem abstrakcji geometrycznej. Gieraga dąży do osiągnięcia harmonii w swoich obrazach wprowadzeniem nowego, niestabilnego elementu jakim jest właśnie światło może ją zakłócić o czym wspomina Grzegorz Sztabiński „Światło cechuje jednak niezwykła zmienność. Dlatego artyści dążący do osiągnięcia harmonii w swych dziełach obawiali się go, dążyli do ujednolicenia lub ograniczenia jego modyfikacji. Gieraga, jak pisałem, pragnie równowagi, ale wciąż poddaje ją ryzyku konfrontacji z tym, co może ją zakłócić”.
Andrzej Gieraga studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie od 1987 roku pełnił funkcje prorektora. Od 1992 roku profesor zwyczajny, a od 1994 roku również profesor na Politechnice Radomskiej w Katedrze Sztuki.