W 1929 r. otrzymał święcenia kapłańskie i pracował w różnych parafiach katolickich, równocześnie samemu ucząc się malarstwa. Po wojnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1949 r. ukończył teologię, a w 1952 r. historię sztuki, oraz w krakowskiej ASP m.in. u W. Weissa i I. Pieńkowskiego (dyplom w 1954 r.). Tworzył obrazy i kolaże o tematyce religijnej, martyrologicznej i wojennej. Wielokrotnie prezentował swoje prace w kraju i za granicą, na wystawach zbiorowych i indywidualnych. Liczne prace ks. Paciaka posiadają w swoich zbiorach: Galeria Seminaryjna Księży Artystów w Seminarium Duchownym w Radomiu oraz Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu.
"Podróż i półroczny pobyt w Paryżu w 1960 r., a potem podróż do Rzymu i po Włoszech, odegrały decydującą rolę w twórczości malarza. Od momentu powrotu w 1961 r. [...] zaczął tworzyć dzieła, które pozwalają mi pisać o nim jako o malarzu wybitnym. Malował zarówno obrazy abstrakcyjne, niezbyt liczne, jak też duże serie prac o tematyce sakralnej. W ciągu kilku lat powstały Madonny, przedstawienia świętych [...], różne wersje tematu Ukrzyżowania i Chrztu Chrystusa. W tych obrazach zwraca uwagę dramatyczny, mroczny nastrój, uproszczenie formy, niekiedy wyraźna deformacja i stosowanie techniki kolażu - naklejanie w olejnych obrazach folii, w kolorach złota czy srebra, jako aureoli [...]" (M. Szewczuk, Malarz tragicznej wizji [w:] Władysław Paciak 1903-1983. W stulecie urodzin i w dwudziestą rocznicę śmierci, album towarzyszący wystawie, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Radom 2003, s. 8).