Popularny malarz scen historycznych i batalistycznych, autor obrazów alegorycznych i religijnych, portrecista, ojciec malarzy Tadeusza i Adama Styków. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, następnie w Rzymie, a w latach 1882-1885 u Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach spędził kilka lat w Paryżu, później mieszkał we Lwowie. W roku 1895 podróżował do Palestyny. Po 1900 mieszkał w Paryżu, skąd wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Grecji. Od 1919 wiele czasu spędzał we własnym domu na Capri. Uczestnik wielu wystaw, m.in. paryskich Salonów czy Wystawy Światowej w St. Louis (1904), cieszył się znaczną popularnością, a nawet sławą. Był członkiem Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Był również pomysłodawcą i współtwórcą sławnych panoram - Bitwy pod Racławicami (lata 1892-1894; wraz W. Kossakiem i innymi, obecnie we Wrocławiu), Golgoty (1896; obecnie w Los Angeles), Panoramy Siedmiogrodzkiej (1897; zachowały się tylko fragmenty), i Męczeństwa Chrześcijan w cyrku Nerona (1899; zaginiona).

W 1900 r. Styka na zamówienie paryskiego wydawcy Flammariona wykonał ilustracje do albumowego wydania Quo vadis. Dwa lata później wykonał cykl obrazów olejnych. Prezentowany obraz ilustruje scene z nauczającym Piotrem Apostołem opisana w pierwszym tomie powieści.