Studiował na Wydziale Malarstwa w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Jana Tarasina oraz równolegle - z aneksem w zakresie grafiki użytkowej - w pracowni profesor Haliny Chrostowskiej. Uprawia malarstwo i rysunek, miał wiele indywidualnych wystaw w Polsce, USA, Belgii, Szwajcarii, Austrii i Niemczech. Łukasz Kossowski we wstępie do katalogu wystawy malarstwa Kazikowskiego w Hamburgu w 2002 roku napisał: "Malarstwo Tomasza Kazikowskiego wyrasta z nieustającego dialogu prowadzonego z artystyczną tradycją. To świat złożony z wielu inspiracji, lecz niepowtarzalny i immanentny.
Malarz urzeczony jest wielkością sztuki najwyższej próby i jej warsztatową perfekcją. Sam osiąga ją w tworzeniu aktów. W rysunkowych i akwarelowych szkicach określa je kruchą, łamliwą linią konturu. To jakby nieustanne pasaże, które prowadzą do powstawania dzieł w pełni skończonych, często monumentalnych w wyrazie. Artysta zmierza konsekwentnie ku maksymalnej syntezie. Ciała modelek zmieniają się stopniowo w graficzne znaki złożone z płynnych, przenikających się plam światła i głębokiego cienia. Erotyzm tych aktów zostaje obezwładniony, a jednocześnie uwznioślony poprzez ich przynależność do świata sztuki. Jego dziewczyny i kobiety reprezentują ten sam klasyczny i ponadczasowy typ urody".
W naprzemiennie układanych płaszczyznach jasnych i ciemnych, matowych głębiach i połyskliwych powierzchniach, w całej gamie przytłumionej, wyciszonej kolorystyki, tkanych niczym gobelin, umieścił artysta łódź z trzema postaciami w świetlistych nakryciach głowy. Gwiazda świecąca na niebie w lewym górnym rogu kompozycji dla równowagi odbijająca się wraz z innymi w dolnej sugeruje już przy pierwszym wejrzeniu Trzech Króli zmierzających do Betlejem. Jednocześnie pejzaż, sposób podróżowania, forma nawiązująca do ludów wyspiarskich południowej półkuli stanowią z tematem połączenie zaskakujące i oryginalne.