Obraz wystawiany:
– Katalog wystawy pośmiertnej Teodora Axentowicza, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 1938, poz. kat. 238.

Teodor Axentowicz był jednym z pierwszych polskich artystów malujących, tak później popularne, obrazy z życia Hucułów. Pierwsza kompozycja Pogrzeb na Rusi (1882) powstała jeszcze podczas pobytu artysty w Monachium, kolejne: Kołomyjka (1895) i Święto Jordanu (1893) – w Paryżu. Obrazy te zafascynowały zachodnioeuropejską publiczność swoją egzotyką. Przeciwstawiły się bowiem modnym wówczas treściom orientalnym, ukazując barwną huculszczyznę w zestawieniu z surowym, zimowym pejzażem.

Święto Jordanu jest zatem jedną z najwcześniejszych „huculskich“ kompozycji Axentowicza. Motyw przedstawiony pierwotnie w dużych obrazach olejnych (lata 1893, 1895: zbiory MNP i MNW), ze względu na swą popularność artysta powtarzał później w różnych wariantach, malowanych olejno, akwarelą bądź pastelami. Prezentowana tu praca, wyróżniająca się swobodą i świeżością ujęcia oraz świetną charakterystyką postaci, jest zapewne jednym z wcześniejszych powtórzeń tego tematu w technice akwareli. Bliską analogię dla oferowanego dzieła stanowi Święto Jordanu ze zbiorów Muzeum Narodowego w Lublinie; kompozycje o tym samym formacie, obie znakomicie malowane, różnią jedynie niewielkie szczegóły.

Święto Jordanu to uroczysta ceremonia święcenia wody, odprawiana w kościele prawosławnym i greko-katolickim w Dzień Objawienie Pańskiego – Epifanii (Trzech Króli). Przez pamięć chrztu Chrystusa jest zwana „Jordanem“. Święto to stanowi jedno z 12 głównych świąt prawosławnego roku liturgicznego. Jest obchodzone 19 stycznia według kalendarza gregoriańskiego (tj. 6 stycznia według kalendarza juliańskiego). Tego dnia, podczas uroczystej ceremonii, duchowny zanurza krzyż w rzece lub strumieniu, po czym tak uświęconą wodą skrapla wiernych, którzy następnie nabierają w dzbany poświęconą w przerębli wodę i zanoszą ją do domów.