Z opinii dołączonej do obrazu: Malarstwo stanowiące wyraz fascynacji Axentowicza folklorem huculskim stanowi istotną część twórczości artysty. Otwiera ją monumentalny "Pogrzeb na Rusi" (1882) w kompozycji zbliżony do późniejszego tematu "Święto Jordanu", osobnym - równie często powtarzanym przez malarza - dziełem jest "Kołomyjka" (1895). Axentowicz należał do grupy twórców zafascynowanych kulturą huculską, którą "odkryli" wcześniej m.in. Kazimierz Wójcicki, Wincenty Pol, Oskar Kolbe, malarze Tadeusz Jaroszyński, Tadeusz Rybkowski. Inspirował młodsze pokolenie artystów: Kazimierza Sichulskiego, Fryderyka Pautscha, Władysława Jarockiego. Opiniowana wersja "Święta Jordanu" znana także pod tytułem "Procesja Jordanu" wykazuje bliski związek z nieco mniejszą wersją (46 x 60 cm) powstałą ok. 1910 r., znajdującą się w Muzeum Okręgowym w Lublinie (Kozakowska, II 15, s. 132, il. 86). Obie wersje różnią się nieznacznie zwłaszcza w detalach dalszych planów.

23
Teodor AXENTOWICZ (1859 - 1938)

Święto Jordanu [Procesja Jordanu], ok. 1910

akwarela, gwasz, kredka, karton naklejony na tekturę; 64 x 87 cm (w świetle oprawy);
sygn. śr. d.: TAxentowicz;
na odwrocie oprawy nalepka wystawowa z TPSP w Krakowie z 1939 roku z wystawy pośmiertnej, z nr 238 i tytułem: Procesja.
Por: Katalog wystawy pośmiertnej Teodora Axentowicza, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 1938 poz. kat. 238.

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Z opinii dołączonej do obrazu: Malarstwo stanowiące wyraz fascynacji Axentowicza folklorem huculskim stanowi istotną część twórczości artysty. Otwiera ją monumentalny "Pogrzeb na Rusi" (1882) w kompozycji zbliżony do późniejszego tematu "Święto Jordanu", osobnym - równie często powtarzanym przez malarza - dziełem jest "Kołomyjka" (1895). Axentowicz należał do grupy twórców zafascynowanych kulturą huculską, którą "odkryli" wcześniej m.in. Kazimierz Wójcicki, Wincenty Pol, Oskar Kolbe, malarze Tadeusz Jaroszyński, Tadeusz Rybkowski. Inspirował młodsze pokolenie artystów: Kazimierza Sichulskiego, Fryderyka Pautscha, Władysława Jarockiego. Opiniowana wersja "Święta Jordanu" znana także pod tytułem "Procesja Jordanu" wykazuje bliski związek z nieco mniejszą wersją (46 x 60 cm) powstałą ok. 1910 r., znajdującą się w Muzeum Okręgowym w Lublinie (Kozakowska, II 15, s. 132, il. 86). Obie wersje różnią się nieznacznie zwłaszcza w detalach dalszych planów.